Για κοιτάξτε την πόλη μας από ψηλά;
Τι σας έρχεται πρώτα στο μυαλό?
Δεν σας κατακλύζει ένα υπέροχο συναίσθημα γαλήνης;
Δεν νιώθετε τυχεροί που εκεί είναι το σπίτι σας?
Και για όσους μένετε πλέον σε άλλο τόπο δεν σας γεννά αναμνήσεις και προσδοκία για επιστροφή;
Είμαι σίγουρη ότι νιώθετε πολύ καλύτερα όταν τη βλέπετε από ψηλά ….από μακριά…
Έτσι συμβαίνει με όλα τα πράγματα.Όταν τα έχουμε, όταν είμαστε μέρος τους δεν τα αγαπούμε όσο πρέπει-ή μάλλον ξεχνάμε αυτό που έχουμε και αναζητούμε κάτι καινούριο κάτι ιδεατό.
Είναι λογικό και θεμιτό να μην επαναπαυόμαστε,να θέλουμε συνεχώς και κάτι διαφορετικό,να “ψαχνόμαστε” κοινώς και να εκθειάζουμε το ξένο ξεχνώντας τα καλά αυτού που έχουμε….Άλλωστε κάπως έτσι ένας τόπος πάει μπροστά και δεν τελματώνει.
Αυτό που συχνά όμως όλοι μας ξεχνούμε είναι ότι ο τόπος αυτός είναι προικισμένος.
Βουνό,θάλασσα,εύφορη γη,ιστορία, άνθρωποι που συνειδητά μένουν εδώ και όχι επειδή τους ανάγκασαν οι περιστάσεις.Είμαστε στο κέντρο της Ελλάδας, είμαστε πέρασμα και αυτό σημαίνει φιλοξενία,ανάπτυξη, ανοιχτά μυαλά, ζωντάνια.
Τυχεροί όσοι μένουν στη Στυλίδα και ακόμη πιο τυχεροί όσοι έχουν αντιληφθεί και “εκμεταλλευτεί” τις χαρές και τις προοπτικές αυτού του τόπου.
Η Στυλίδα είναι εξίσου όμορφη και από ψηλά και από χαμηλά!
Ας την απολαύσουμε λοιπόν και ας την αγαπήσουμε στην καθημερινότητά της και θα μας το επιστρέψει διπλά!
Η Στυλίδα έγινε πλέον η νέα μου πατρίδα!
