Παλιά οι δανειστές μας απαιτούσαν τα δανεικά -ή αυτά που εκείνοι θεωρούσαν χρέη- με τρόπο εξαιρετικά επιτακτικό και δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τη στρατιωτική τους ισχύ. Στις 3 Δεκεμβρίου του 1850 πολεμικά πλοία του Αγγλικού στόλου απέκλεισαν τον Πειραιά για να απαιτήσουν τα δανεικά! Τώρα υπάρχει το αγγλικό δίκαιο στα δάνεια που υπογράψαμε.
Στις 4 Ιανουαρίου 1850, ο Άγγλος πρεσβευτής στην Ελλάδα επισκέφτηκε τον Έλληνα υπουργό των Εξωτερικών Α. Λόντο και δήλωσε, ότι, αν μέσα σε 24 ώρες δεν ικανοποιούνταν οι αξιώσεις τους, ο αγγλικός στόλος θα προέβαινε ‘’στη χρήση μέσων καταναγκασμού’’.
Οι Άγγλοι ζητούσαν αποζημιώσεις για “κακοποιηθέντες Επτανήσιους, για προσβολή της αγγλικής σημαίας” ,αλλά το βασικό ήταν η αποζημίωση του βρετανικής υπηκοότητας Δον Πατσίφικο, προξένου της Πορτογαλίας. Ο Πατσίφικο ζήτησε υπέρογκο ποσό ως αποζημίωση από το ελληνικό κράτος για τις ζημιές που είχαν προκαλέσει διαδηλωτές στο σπίτι του!
Με την ευκαιρία οι Άγγλοι ζήτησαν να τους παραδοθούν και τα νησιά Ελαφόνησος και Σαπιέντζα!
Ο Δον Πασίφικο
Ο Έλληνας ΥΠΕΞ ζήτησε μεγαλύτερη προθεσμία για να μπορέσει να ενημερωθεί ,γιατί προ ολίγων ημερών είχε αναλάβει το υπουργείο των Εξωτερικών.
Η απάντηση του Άγγλου πρέσβη θρασύτατη. “Συζήτηση δεν κάνουμε, έχετε 24 ώρες”!
Το υπουργικό συμβούλιο συνεδρίασε αμέσως και αποφάσισε να αναλάβει επιτροπή νομικών να διερευνήσει τις απαιτήσεις των Άγγλων. Επιπλέον συζητήθηκε το ενδεχόμενο να προσφύγει η Ελλάδα στις άλλες δύο “προστάτιδες” δυνάμεις
τη Γαλλία και τη Ρωσία.
Οι Άγγλοι δίνουν άλλο ένα 24ωρο προθεσμία αλλά ταυτόχρονα έχουν ξεκινήσει τον αποκλεισμό και έχουν ειδοποιήσει όλους τους υπηκόους τους που ζούσαν στην Αθήνα και στον Πειραιά να λάβουν τα μέτρα τους ,να μην κυκλοφορούν και να καταγράψουν τη περιουσία τους. Ο ίδιος ο Άγγλος πρέσβης εγκατέλειψε την πρεσβεία του και εγκαταστάθηκε στην ναυαρχίδα του Αγγλικού στόλου στον Πειραιά.
Στις 3 το απόγευμα της 6ης Ιανουαρίου 1850,ανήμερα των Θεοφανίων , ο ναύαρχος Πάρκερ ανήγγειλε στην κυβέρνηση, ότι ήταν υποχρεωμένος να επιβάλει στην Ελλάδα αποκλεισμό, ο οποίος είχε αρχίσει ήδη.
Η ελληνική κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε στους πρεσβευτές της Γαλλίας και της Ρωσίας οι οποίοι με τη σειρά τους διαμαρτυρήθηκαν στον Άγγλο πρέσβη Ουάϊς.
Ο κόσμος αντέδρασε εκτός από μια μερίδα που τους αποκαλούσαν “φιλοστερλίγκους”,γιατί όπως υποστήριζαν οι εφημερίδες της εποχής “εξαγοράστηκαν με αγγλικές στερλίνες” και άλλους οι οποίοι είδαν τον αποκλεισμό ως ευκαιρία προώθησης προσωπικών τους επιδιώξεων.
Ο ναύαρχος Πάρκερ εμπόδιζε κάθε απόπλου ελληνικού πλοίου ακόμη και τον απόπλου πολεμικών. Ένα απ΄ αυτά το ’Όθων’’ είχε αποπλεύσει απ’ τον Πειραιά λίγο πριν την κήρυξη του αποκλεισμού πηγαίνοντας προς τη Σύρο ,συνελήφθη απ’ τον αγγλικό στόλο και μάλιστα υπό τα βλέμματα ρωσικού πλοίου και μαζί με άλλα συλληφθέντα πλοία κρατήθηκε στη Σαλαμίνα.
Δεν επέτρεπαν στα πλοία που έφταναν στον Πειραιά να ξεφορτώσουν τα φορτία τους χωρίς την άδεια του αγγλικού στόλου.
Χρειάστηκε η παρέμβαση ξένων πρεσβευτών για να διαθέσουν ξένες χώρε πλοία και να αποκατασταθεί η επικοινωνία, τουλάχιστον με τα νησιά.
Ο πραγματικός λόγος της Αγγλικής επέμβασης ήταν πως η Αγγλία άρχισε να νοιώθει τον ισχυρό ανταγωνισμό του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού, που ήδη είχε γίνει πρώτη σημαία στην Δουνάβια ναυσιπλοΐα, που τότε ήταν σημαντική εμπορική οδός.
Τελικά ορίστηκε επιτροπή διαιτησίας η οποία και εξακρίβωσε πως η ζημία που τελικά είχε υποστεί ο Πατσίφικο ήταν μόλις 3.750 δραχμές!
Πηγη:O.A.
