Το εξώφυλλο του νέου μου βιβλίου (κυκλοφορεί μέσα Απριλίου από τις εκδόσεις Λίγγα Γαία) και το κείμενο στο οπισθόφυλλο:
«Οι μεγάλοι έρωτες, που σημάδεψαν κάποτε τη ζωή μας, (…)δεν ξεχνιούνται θαμμένοι στο κοιμητήριο της λήθης, αλλά στοιχειώνουν και ζουν κρυμμένοι βαθιά μέσα μας για πάντα!
Μπορεί να υποκρινόμαστε ή και να πιστεύουμε πως τον έρωτα που μας πλήγωσε τον έχουμε ξορκίσει, πως οι πληγές του έχουν επουλωθεί. Ωστόσο, από καιρό σε καιρό οι μνήμες, όσων ζήσαμε τότε, βγαίνουν σαν τα φαντάσματα και ξύνουν τις πληγές, που πονούν ακόμα, όπως πονούν τα παλιά ξεχασμένα τραύματα, όταν έρχεται ο χειμώνας.»
Τον δικό του στοιχειωμένο έρωτα κουβαλά μέσα του καθένας από τους τρεις ήρωες τούτης της ιστορίας:
Ο «Τεό» θα γεράσει, χωρίς να δημιουργήσει δική του οικογένεια, αφιερώνοντας τη ζωή του στη φροντίδα της «Μαρθούλας του», επειδή στο πρόσωπό της βλέπει την αδικοχαμένη Ζανού κι επειδή πιστεύει ότι η αγάπη κι ο έρωτας είναι προσφορά, είναι «δούναι», χωρίς να υπολογίζεις το «λαβείν».
Η Μάρθα θα πληροφορηθεί ότι ο αγαπημένος της Άντρος σκοτώθηκε σε τροχαίο και θα συνεχίσει την άχαρη πλέον ζωή της με τη βασανιστική βεβαιότητα ότι η ίδια και ο σύντροφός της αποτελούν θύματα πλεκτάνης δυο διαβολικών γυναικών.
Ο Πέτρος, τέλος, αφού προσπαθήσει να ξορκίσει τις τύψεις του και να ξεχάσει τον έρωτά του για τη Μάρθα στην αγκαλιά μιας άλλης γυναίκας, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «συχνά, παρά τις προθέσεις μας και τις προσπάθειές μας, πιόνια γινόμαστε στα χέρια της μοίρας κι ανίσχυροι ν’ αντιδράσουμε στα σχέδιά της και στις αποφάσεις της».
Θάνος Μπλούνας
