Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε τη συγχρηματοδότηση 20 προγραμμάτων -από τα συνολικά 41 που είχαν υποβληθεί- για την προώθηση γεωργικών προϊόντων στην ΕΕ και σε τρίτες χώρες.
Τα προγράμματα αυτά, συνολικής αξίας €70,7 εκατ., από τα οποία η ΕΕ συνεισφέρει τα € 35,9 εκατ. καλύπτουν φρέσκα και μεταποιημένα φρούτα και λαχανικά, προϊόντα ποιότητας (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης-ΠΟΠ, Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης-ΠΓΕ, Εγγυημένου Ειδικού Παραδοσιακού Προϊόντος-ΕΠΠΕ), οίνο, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα σπορέλαια και κρέας.
Τέσσερα από αυτά τα προγράμματα, συνολικής αξίας € 13,4 εκατ. (με τα € 6,7 εκατ., από την ΕΕ) είναι ελληνικά και αποσκοπούν στην προώθηση φρέσκων και μεταποιημένων φρούτων και λαχανικών, προϊόντων ποιότητας (ΠΟΠ, ΠΓΕ, ΕΠΠΕ). Επίσης δύο ακόμα από τα εγκριθέντα προγράμματα, συνολικού ύψους χρηματοδότησης €9,6 εκατ., συνιστούν αποτέλεσμα διακρατικής συνεργασίας της Ελλάδας με τη Ρουμανία (για την προώθηση φρέσκων φρούτων και λαχανικών, με €5 εκατ.) και τη Βουλγαρία (για την προώθηση οίνου, με €4,6 εκατ.).
Συνολικά, δηλαδή €19,3 εκατ. από το σύνολο των €70,7 εκατ. που εγκρίθηκαν για την προώθηση των προϊόντων στην ΕΕ και σε τρίτες χώρες κατευθύνονται για την προώθηση ελληνικών προϊόντων.
“Πρόκειται για μια εξαιρετική επιτυχία των προσπαθειών που προέρχονται από υγιείς παραγωγικές δυνάμεις στο γεωργικό τομέα της χώρας και που αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες με σοβαρότητα, επαγγελματισμό και εξωστρέφεια. Οι ελληνικές προτάσεις όχι απλώς κυριάρχησαν αριθμητικά στο σύνολο των εγκριθέντων προγραμμάτων, αλλά εξασφάλισαν σχεδόν το 30% των συνολικών πόρων. Είναι δε πολύ σημαντικό το ότι πάνω από €10 εκατ. θα διατεθούν για την προώθηση φρέσκων φρούτων και λαχανικών, ενός κλάδου ο οποίος εμφανίζει δυσκολίες στη διαφοροποίηση και προβολή των ποιοτικών χαρακτηριστικών του με οργανωμένο τρόπο”, σχολίασε ο Ευρωβουλευτής Σπύρος Δανέλλης.
Συνεχίζοντας, επεκτάθηκε στο θέμα λέγοντας, “πριν λίγες μέρες η έγκυρη εφημερίδα New York Times (3/7/12) διατύπωσε το παράδοξο που έχουμε αναρωτηθεί κάποια στιγμή όλοι μας: πώς γίνεται, η Ελλάδα με τόσο δημοφιλή προϊόντα όπως η φέτα και το λάδι, και με δεδομένη την ποιοτική υπεροχή των προϊόντων αυτών έναντι αντίστοιχων ή παρεμφερών προϊόντων από άλλα κράτη μέλη της ΕΕ να υπολείπεται με μεγάλη διαφορά των επιδόσεων στην κατάκτηση της διεθνούς αγοράς έναντι της Ισπανίας ή της Ιταλίας.
Μεταξύ των απαντήσεων είναι η έλλειψη οργάνωσης στον ελληνικό γεωργικό τομέα, η απουσία αξιοπιστίας (τόσο εξαιτίας περιστατικών νοθείας όσο και προβλημάτων συνδεδεμένων με απεργίες), αλλά και το γεγονός ότι οι έλληνες παραγωγοί δεν συνασπίσθηκαν ποτέ για να δημιουργήσουν ενιαία πρότυπα ποιότητας και εμπορικούς κανόνες.
Είναι σπουδαίο λοιπόν να βλέπουμε ότι όχι απλώς υπάρχουν, αλλά και ανταμείβονται οι σοβαρές προσπάθειες οργάνωσης και προβολής των ιδιαίτερων ποιοτικών χαρακτηριστικών των γεωργικών προϊόντων. Σε μία χρονική περίοδο, που η γεωργία καλείται να είναι εξωστρεφής και ανταγωνιστική σε ένα διεθνές περιβάλλον, οι ευκαιρίες βρίσκονται στην αξιοποίηση όλων των δράσεων και ενεργειών που προωθούν την τυποποίηση, τη διαφοροποίηση του προϊόντος και την ανάδειξη των ποιοτικών του χαρακτηριστικών.
Για όλους αυτούς τους λόγους αυτή η είδηση δεν προσφέρει απλώς καταξίωση σε σοβαρές επαγγελματικές πρωτοβουλίες, αλλά αναδεικνύει και μία από τις κατευθύνσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής γεωργίας”.
