Το να μείνεις στην επαρχία – ειδικά όταν έχεις αφομοιωθεί απο τους ρυθμούς της πρωτεύουσας για πολλά χρόνια – ίσως φαντάζει ανέφικτο… Κι όμως τίποτα δεν είναι δύσκολο. Όλα είναι θέμα απόφασης. Βάζεις στη ζυγαριά τα υπέρ και τα κατά και ξαφνικά η απόφαση είναι μπροστά στα μάτια σου.
Πείτε μου για ποιο λόγο να μη ζήσω απλά, σε επαφή με τη φύση, με τους φίλους μου και με τα χόμπυ μου;
Για ποιο λόγο να μην εκμεταλλεύομαι το κάθε λεπτό της ημέρας μου προς όφελός μου και να μην το σπαταλώ σε μια πολύβουη πόλη, μποτιλιαρισμένος ανάμεσα σε χιλιάδες αυτοκίνητα, σαν ένα καλοκουρδισμένο ρομποτάκι;
Θέλω να πάω τα παιδιά μου στο μπαλέτο, στο τένις, στα αγγλικά τους; Τσουπ σε 1 λεπτάκι έφτασα.Θέλω να πάω για μπανάκι; Σε 10 λεπτάκια η απόλυτη δροσιά!
Θέλω να πάω για σκι; Σε 30 λεπτά είμαι έτοιμος να κατέβω την πλαγιά!
Θέλω να φάω τα παϊδάκια μου; Έφτασεεεεε!!! Ή τα ψήνω και στην αυλή μου παρέα με τους φίλους μου που έχουν φτάσει πριν προλάβω να πω “ελάτε”.
Αν ήμουν στην Αθήνα; Θα έπρεπε να κλείσω ραντεβού για όλα αυτά -θαρρείς και οργάνωνα το γάμο μου….
Στυλίδα φίλοι μου και ξερό ψωμί!
Σας το λέω εγώ που για περίπου 40 χρόνια έζησα στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας και ταξίδεψα σε 18 χώρες σε όλο τον κόσμο. Όπου γης πατρίς. Τίποτα δεν είναι τέλειο από μόνο του. Ούτε η Στυλίδα είναι. Όμως έχει τόσες ομορφιές που αξίζει να προσπαθήσεις να ζεις σε αυτήν.
Θαυμάστε την στις παρακάτω φωτογραφίες και πείτε μου …. Έχω άδικο;
