Στην αντεπίθεση πέρασε τον υπουργείο Παιδείας για τη διαφαινόμενη απεργία εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων.
Μετά την θυελλώδη και πολύωρη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ που προσανατολίζεται προς κινητοποιήσεις, το υπουργείο σε άτυπη ενημέρωσή του, δίνει τις δικές του απαντήσεις σε έξι ερωτήματα που αφορούν την κινητοποίηση των λειτουργών μέσης εκπαίδευσης.
Όπως αναφέρουν πηγές από το υπ. Παιδείας:
1. Το Π.Δ. “των αναγκαστικών μεταθέσεων των υπεράριθμων εκπαιδευτικών” ορίζει μόνον τη διαδικασία και τα κριτήρια υποχρεωτικής μετάθεσης (δύναται υποχρεωτικά να μετατεθεί καθηγητής υπεράριθμος δλδ. που διδάσκει λιγότερο από 12 ώρες εβδομαδιαίως και εφόσον η προϋπηρεσία του είναι μικρότερη από 12 χρόνια), ενώ η νομοθετική ρύθμιση για τις αναγκαστικές μεταθέσεις έχει ψηφιστεί από το Νοέμβριο του 2012.
Είναι όψιμη η διαφωνία της ΟΛΜΕ και δολίως προσχηματική, αν αναλογιστούμε, ότι πέραν αυτού από το 2010 έχει νομοθετηθεί η υποχρεωτική απόσπαση και μάλιστα χωρίς κριτήρια.
2. Κάθε χρόνο, ο προγραμματισμός τοποθέτησης σε σχολικές μονάδες του διδακτικού προσωπικού (εθελούσιες μεταθέσεις, διορισμοί, αποσπάσεις κ.λπ.) ξεκινά από τον Απρίλιο της προηγούμενης χρονιάς και ολοκληρώνεται με την έναρξη της, το Σεπτέμβριο.
Όμως για να γίνει ο προγραμματισμός (δηλαδή οι μεταθέσεις, οι διορισμοί, οι αποσπάσεις) πρέπει πρώτα να έχουν υπολογιστεί οι ανάγκες σε διδακτικές ώρες, γεγονός που διαφοροποιείται ριζικά με την αύξηση της εβδομαδιαίας απασχόλησής τους κατά δύο ώρες. Άρα έπρεπε εντός του Απριλίου να νομοθετηθεί η αύξηση των δύο ωρών, ώστε να προκύψουν οι ανάγκες ανά σχολείο και να ακολουθήσουν οι τοποθετήσεις του προσωπικού.
3. Πολιτικός εκβιασμός και “ευτελισμός των εκπαιδευτικών” θα ήταν αν το ΥΠΑΙΘΠΑ νομοθετούσε τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 2013 την αύξηση των ωρών διδασκαλίας από 21 σε 23, καθώς και τις αναγκαστικές μεταθέσεις των υπεραρίθμων. Αν δηλαδή επικρατούσε στην ηγεσία του ΥΠΑΙΘΠΑ η παλαιοκομματική λογική του “τους έπιασα στον ύπνο”.
4. Οι υποχρεωτικές μεταθέσεις των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αφορούν τους υπεράριθμους εκπαιδευτικούς(δλδ. περισσεύουν, είναι υπεράριθμοι) οι οποίοι δεν έχουν συμπληρώσει 12 χρόνια προϋπηρεσίας, (δλδ. διορίστηκαν την τελευταία δωδεκαετία) και αποδεδειγμένα εργάζονται λιγότερο από 12 ώρες εβδομαδιαίως.
Το Π.Δ. διασφαλίζει ότι από αυτούς τους υπεράριθμους – δυνητικά και με προτεραιότητα – οι έχοντες μικρότεροι προϋπηρεσία και ιδίως οι άγαμοι, (δλδ. με το λιγότερο οικογενειακό & προσωπικό κόστος) μπορούν σε μια από τις 3 περιοχές που οι ίδιοι εφόσον κριθούν υπεράριθμοι δηλώσουν, να μετατεθούν υποχρεωτικά και να εξαιρεθούν από πιθανή μετακίνηση για τα επόμενα 5 χρόνια.
Αυτή η απόφαση ελήφθη γιατί διαπιστώθηκε ότι μόνο τη σχολική χρονιά 2012-2013 5.500 εκπαιδευτικοί σε όλη τη χώρα εργάστηκαν λιγότερο από 12 ώρες την εβδομάδα την ίδια ώρα που 300.000.000 ευρώ από το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου δαπανήθηκαν για την πρόσληψη συμβασιούχων αναπληρωτών για την κάλυψη των κενών στο διπλανό Δήμο ή Νομό, από αυτό των υπεραρίθμων.
5. Η απόπειρα εκμετάλλευσης των αναπληρωτών από το 11μελές Δ.Σ. της ΟΛΜΕ πέφτει στο κενό. Και αυτό γιατί το Υπουργείο έχει λάβει προκαταβολικά μέριμνα για την απασχόλησή τους την νέα σχολική χρονιά 8.500 αναπληρωτών 10μηνης διάρκειας τη σχολική χρονιά 2013-2014 σε καινοτόμες και χρηματοδοτούμενες δράσεις από το ΕΣΠΑ (ενισχυτική διδασκαλία κ.λπ., δράσεις που προγραμματίζει και στη Νέα Προγραμματική Περίοδο 2015-2022 τις ίδιες πολιτικές, ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο εργασιακό περιβάλλον απασχόλησης για τους μέχρι χθες αναπληρωτές καθηγητές).
Σημειώνουμε ότι τη σχολική χρονιά 2012- 2013 το ΥΠΑΙΘΠΑ προσέλαβε 8.500 αναπληρωτές 10μηνης διάρκειας για την κάλυψη κενών (που προέκυψαν από την χρονίζουσα στρεβλή διαχείριση των 88.000 μονίμων καθηγητών δευτεροβάθμιας).
6. Οι τακτικισμοί του 11μελούς Δ.Σ. της ΟΛΜΕ για απεργία την πρώτη μέρα των Πανελλαδικών Εξετάσεων ή 3ωρες στάσεις εργασίας και η λήψη της απόφασης από τις Τοπικές Ενώσεις των Καθηγητών για 5μερες επαναλαμβανόμενες, με κάλπες ή χωρίς κάλπες, με το όριο της συμμετοχής στις κάλπες το 30% ή χωρίς όριο συμμετοχής, το μόνο που συνεισφέρουν είναι να διαμορφώνουν ένα περιβάλλον απειλών προς την κοινωνία και αγωνίας προς τους δοκιμαζόμενους μαθητές.
Αρκεί να αναλογιστούμε ότι ακόμα και εάν μία ΕΛΜΕ πάρει απόφαση για απεργία, αυτό σημαίνει ακύρωση των Πανελληνίων σε όλη τη χώρα. Γι αυτό μια ώρα αγωνίας των μαθητών είναι επαχθέστερη μιας ώρας απεργίας των καθηγητών.
