Θάνος Μπλούνας
τ. πάρεδρος Παιδαγ. Ινστιτούτου,
π. δήμαρχος Στυλίδας
Στον απόηχο του δημοψηφίσματος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΟΧΛΗΘΕΙΣΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ
Χτες το μεσημέρι ανήρτησα στο FΒ αυτούσια δήλωση-ανακοίνωση του (από σήμερα το πρωί) τέως υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη σχετικά με τη δυνατότητα των ιδιωτικών υπαλλήλων, ελλείψει μετρητών στις τράπεζες και στην τσέπη τους, να ψωνίζουν από τα καταστήματα με κουπόνια, που θα τους προμηθεύουν οι εργοδότες τους. Παίρνοντας αφορμή από τη δήλωσή του, σχολίαζα ότι η δυνατότητα αυτή προοιωνίζεται και για τους δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους κάτι ανάλογο, με έκδοση από την κυβέρνηση κουπονιών τύπου ΙΟΥ΄ς , για τα οποία ήδη από σήμερα το πρωί γίνεται μεγάλη συζήτηση.
Προφανώς ενοχλημένη από όσα διάβασε στην ανάρτησή μου φίλη μου και από τα πολύ νεανικά της χρόνια φίλη κάποιας από τις συνιστώσες του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, (η οποία, μιμούμενη τις «Ρουβίτσες» -όπως αποκαλούσαμε προ ετών τις φανατικές έφηβες θαυμάστριες του Σάκη Ρουβά- αντικατέστησε πριν από μερικές ώρες την φωτογραφία της στο FΒ με τη φωτό του Βαρουφάκη), έσπευσε να σχολιάσει:
«Θάνο, σε ενημερώνω ότι αύριο το κοινωνικό συσσίτιο που μνημονεύεις θα έχει γλαρόσουπα»!
Έκρινα ότι έπρεπε να της απαντήσω και το έπραξα με νηφαλιότητα. Όσα της έγραψα στο FΒ, νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμο να διαβαστούν και από άλλους. Και ειδικά από όσους, εκτός από το να πανηγυρίζουν για την καθαρή επικράτηση του ΟΧΙ (όχι στη λιτότητα, που το εύχονται όλοι οι Έλληνες), μπορούν με νηφαλιότητα να συνδιαλέγονται μ’ εμάς που ψηφίσαμε ΝΑΙ (ναι στην Ευρώπη και στη συνέχιση μιας διαπραγμάτευσης, που αποκλείει τους εκατέρωθεν εκβιασμούς).
Αντιγράφω, λοιπόν, με ελάχιστες τροποποιήσεις, την απάντησή μου κι εύχομαι, παραφράζοντας τον Σαββόπουλο,
«Να κοπάσουν οι χοροί / γιατί δεν τελειώσαμε / μόνο με το ΟΧΙ μας χτες/
Άλλη μέρα απ’ το πρωί/ μα μπροστά ο δρόμος μας είν’ όλο φωτιές. //
Και στης κρίσης το λαμπάδιασμα/ ας πυκνώσουν οι δεσμοί μας/
’τι είν’ ο δρόμος μακρύς κι ο σταυρός μας βαρύς/ του κοινού του μέλλοντός μας.»
* * *
«Κ…μου,
Αν με διάβαζες προσεκτικά, θα διαπίστωνες ότι (αν και δεν αποκλείω τη διεύρυνση του υπαρκτού εκκλησιαστικού συσσιτίου) πουθενά δεν αναφέρομαι σε “κοινωνικό συσσίτιο”. Το σχόλιό σου συνεπώς για τη γλαρόσουπα και το αντίστοιχο «Ουαί τοις ηττημένοις», που μου απηύθυνε ειρωνικά χτες (Κυριακή αργά το βράδυ) στην πλατεία φίλος από παλιά, αλλά και παλιός φανατικός φίλος του ΣΥΡΙΖΑ, με κάνουν να φοβάμαι περισσότερο για το πού μπορεί να μας οδηγήσει ως λαό «η αλλαζονεία της εξουσίας» (παλιά κληρονομιά των φανατικών συντρόφων μου στο ΠΑΣΟΚ του ’80, που με τρόμαζε από τότε).
Πήγα να απαντήσω σ’ αυτόν τον φίλο, αλλά έφυγε γιατί δεν είναι συνηθισμένος ν’ ακούει και γιατί ήθελε να απολαύσει στην τηλεόραση τη «γιορτή» που είχαν στήσει οι πανηγυρίζοντες «νικητές» στο Σύνταγμα: Αν είχε χρόνο και διάθεση να συζητήσουμε, θα του θύμιζα το Θουκιδίδειο και Αισώπειο «Των οικιών ημών εμπιπραμένων υμείς άδετε» και θα πρόσθετα:
α) Ότι δεν αισθάνομαι τον εαυτό μου ηττημένο αλλά προβληματισμένο κι ανήσυχο
β) Ότι φοβάμαι για το πού μπορεί να μας οδηγήσει η καθαρή επικράτηση του ΟΧΙ (δεν γράφω «νίκη», γιατί υπάρχει και «Πύρρεια νίκη»), και
γ) Ότι «δεν είν’ εύκολες οι θύρες, αν η χρεία τες κουρταλεί».
Κατά τα λοιπά σε παραπέμπω στο άρθρο μου του Σαββάτου με τίτλο «Το αυριανό δημοψήφισμα και ο κίνδυνος του διχασμού», που μπορείς να το διαβάσεις στον «Λαμιακό Τύπο» και στις τοπικές ιστοσελίδες του Σαββάτου 4.7.2015 και σε κοινοποιηθείσα την ίδια μέρα στον τοίχο μου στο FΒ ανάρτηση την οποία προσυπέγραφα ανακοινώνοντας ότι «Οι φίλοι μου που θα ψηφίσουν διαφορετικά από μένα την Κυριακή θα είναι και τη Δευτέρα φίλοι μου».
Με κατανόηση για τον χτεσινοβραδινό πανηγυρισμό σου και με τη διαβεβαίωση ότι προσωπικά απεύχομαι ολόψυχα να επιβεβαιωθούν οι φόβοι μου και να βουλιάξει το καράβι πάνω στο οποίο ταξιδεύΟΥΜΕ σ’ αχαρτογράφητα νερά,
Εύχομαι για το λαό μας τα καλύτερα.
Φιλικά, Θ. Μπλ. (Στυλίδα, μεσημέρι Δευτέρας 6.7.2015)
