Από τον Ιανουάριο του 2011 που ισχύει το «τιμωρητικό» μέτρο της πολιτείας 1 προς 10 για τους διορισμούς νέων εφημερίων εισήλθε η Εκκλησία της Ελλάδος, της Κρήτης και των Δωδεκανήσων σε μεγάλη περιπέτεια και δοκιμασία με την αποστέρηση των αμέσων συνεργατών εφημερίων για την ποιμαντική του λαού και την προαγωγή του έργου της Εκκλησίας στην κοινωνία, στην πατρίδα και στον πολιτισμό.
Έχουν ήδη περάσει 5 χρόνια και έχουν κενωθεί εκατοντάδες ενορίες με αποτέλεσμα να μείνουν οι ενορίες της υπαίθρου χώρας κενές και χωρίς καμιά ελπίδα αποκτήσεως ιερέως. Το φθινόπωρο του 2010 υπήρχαν έντονες φήμες, ότι η πολιτεία θα έπαυε τους διορισμούς των εφημερίων. Το θέμα εφέραμε εις την Ιερά Σύνοδο, της οποίας εκείνο το έτος ήμουν μέλος και ο Μακαριώτατος μας διαβεβαίωνε ότι τα αναφερόμενα στον Εκκλησιαστικό τύπο ήταν αβάσιμες φήμες. Μάλιστα παρεκλήθη από πολλούς Συνοδικούς να ερωτήσει τον αρμόδιο υπουργό από τον οποίο έλαβε την διαβεβαίωση, ότι δεν επρόκειτο να ισχύσει τέτοιο μέτρο. Δυστυχώς όμως παραπλανήσαντες και τον Αρχιεπίσκοπο την 1ηΙανουαρίου του 2011 άρχισε εφαρμοζόμενο το νέο μέτρο παύσεως των διορισμών των εφημερίων, το οποίο επέφερε πολλά προβλήματα εις το έργο της Εκκλησίας. Το πρόσχημα ήταν η οικονομική κρίση.
Επί πέντε χρόνια ετηρήσαμε στάση αναμονής. Η λύση προσφοράς ενός αριθμού θέσεων εφημερίων για να διανεμηθούν από την Ιερά Σύνοδο σε κάθε Μητρόπολη από μία (1) ή στις παραμεθόριες περιοχές από δύο (2) και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή λόγω του πληθυσμού και των ειδικών αναγκών περισσότερες, ήταν αλυσιτελής. Το ζωνάρι σφίχτηκε μόνο στην Εκκλησία, παρ’ ότι η πολιτεία έχει δεσμευθεί με συμφωνίες και υπογραφές να μισθοδοτεί τον εφημεριακό κλήρο αντί της μεγάλης κτηματικής περιουσίας που έλαβε απ’ αυτήν.
Δεν θα είχαμε αντίρρηση να υποστούμε το μερίδιο του οικονομικού περιορισμού, εάν διαπιστώναμε, ότι και στους άλλους τομείς των κρατικών δαπανών επεβάλλετο ο περιορισμός. Δυστυχώς όμως συνεχίζονται οι ασύστολες δαπάνες με σκανδαλιστικούς μισθούς, εορτασμούς, δεξιώσεις και πολλά περιττά, τα οποία ουδέ επ’ ελάχιστον έχουν περιορισθεί.
Δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις, ότι θα επανέλθουμε στο προ του 2010 καθεστώς διορισμού των εφημερίων. Η πολιτεία σχεδιάζει την ανασυγκρότηση του κράτους στο οποίο, ως φαίνεται η Εκκλησία δεν θεωρείται απαραίτητη.
Έως ότου θα έχουμε σαφείς και ξεκάθαρες θέσεις της πολιτείας για την Εκκλησία, τι θα γίνει; Πως θα πορευθούμε;
Ήδη έχουν περάσει πέντε χρόνια. Οι ενορίες της υπαίθρου κενώνονται η μία μετά την άλλη. Ο λαός ζητεί ιερέα και εμείς ερχόμεθα σε πολλή δύσκολη θέση. Επί πλέον αυξάνονται οι κίνδυνοι αλλοτριώσεως του λαού από πάσης φύσεως επιβούλους, οι οποίοι καραδοκούν να εισβάλουν ως λύκοι βαρείς.
Η ευθύνη μας είναι πλέον μεγάλη. Παλαιότερα δεν υπήρχαν υποψήφιοι και έμεναν τα χωριά κενά. Σήμερα έχουμε υποψηφίους για την ιερωσύνη, δεν ημπορούμε όμως να τους αποκαταστήσουμε διότι η πολιτεία τους έχει κλείσει την πόρτα.
Πολλά κυκλοφορούν και διαδίδονται περί καταχρήσεως του δικαιώματος των διορισμών εκ μέρους της Εκκλησίας. Ο αριθμός των οργανικών θέσεων είναι θεσμοθετημένος σε κάθε Μητρόπολη. Το υπουργείο έχει επίσημα στοιχεία του αριθμού των εφημερίων και βάσει αυτού οφείλει να ρυθμίζει τους διορισμούς.
Γεγονός είναι ότι αυτή η τακτική ζημιώνει την Εκκλησία και την πολιτεία. Καλόν θα είναι το αρμόδιο Υπουργείο σε συνεννόηση με την Διαρκή Ιερά Σύνοδο να απελευθερώσει τους διορισμούς των εφημερίων εις τα αυστηρά πλαίσια του αριθμού οργανικών θέσεων εκάστης Μητροπόλεως.
Ανασύνταξη της πατρίδος χωρίς βιγλάτορες Ιερείς δεν γίνεται. Ανασυγκρότηση της κοινωνίας χωρίς τους ποιμένες και διδασκάλους της Εκκλησίας, που καθημερινά αναλίσκονται εις το καθήκον της προσφοράς, δεν επιτυγχάνεται.
Αυτή η λύση δεν είναι χαριστική αλλά δεσμευτική εκ μέρους της πολιτείας η οποία δεν πρέπει επ’ ουδενί να αθετεί τα συμφωνηθέντα και να καταργεί την ισχύ των υπογραφών.
Το κείμενο αυτό να θεωρηθεί ως φωνή αγωνίας Μητροπολίτου της υπαίθρου, που έχει:
246 Ενορίες
258 Οργανικές θέσεις εφημερίων
70 Κενές
192 Εφημερίους εν ενεργεία
7 Αμίσθους
4 Σε απόσπαση στη διασπορά
Παρακαλούμε την διοίκηση της Εκκλησίας να προβεί στα απαραίτητα διαβήματα για την ρύθμιση του προβλήματος εκ μέρους της πολιτείας.
Όσο παγιώνεται μια κατάσταση δύσκολα επανέρχεται στην κανονική της αρχή. Ο αριθμός των εφημερίων σε όλη την Ελλάδα έχει μειωθεί απειλητικά για την λειτουργία μικρών και μεγάλων ενορίων και για την προαγωγή του Εκκλησιαστικού έργου.
Ο περιορισμός των εφημερίων σημαίνει περιορισμό του ρόλου της Εκκλησία στην κοινωνική, εθνική, πολιτιστική και πνευματική ζωή.
Είναι όντως οικονομική επιταγή ή εξυπηρετούνται παλιά γνωστά σχέδια των εχθρών της Ελλάδος;
† ο Φθιώτιδος Νικόλαος
