Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι βραυχπρόθεσμη και αναπτύσσεται στη λογική του «βλέποντας και κάνοντας». Ωστόσο, παρά την πρωθυπουργική εξαγγελία για εκλογές το 2016, στα κομματικά επιτελεία συζητείται εντονότατα η πιθανότητα να στηθούν τριπλές κάλπες το Μάιο και να πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα οι εθνικές εκλογές, οι αυτοδιοικητικές εκλογές και οι ευρωεκλογές. Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι πίσω από αυτόν τον σχεδιασμό:
-Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ήδη προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτό στην πορεία διευρυνθεί, στις ευρωεκλογές το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα προηγηθεί καθαρά της ΝΔ και την επόμενη μέρα θα ζητά πιεστικά εθνικές εκλογές, θέτοντας ως καταληκτική ημερομηνία την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας το Μάρτιο του 2015. Επομένως, θα δημιουργηθεί μία διαλυτική δυναμική και θα δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η κυβέρνηση σέρνεται σε εκλογές υπό την πίεση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν μάλιστα το ΠΑΣΟΚ, με ή χωρίς «Ελιά», σημειώσει κακή επίδοση, τότε οι εντυπώσεις θα είναι δυσμενέστατες για την κυβέρνηση που θα δυσκολευτεί να σταθεί.
-Η κυβερνητική πλειοψηφία είναι εύθραυστη με μόλις 153 έδρες μεταξύ των οποίων και ο απών από τις κρίσιμες ψηφοφορίες Απ. Κακλαμάνης. Τα περίφημα «μαξιλάρια» δεν έρχονται στον κυβερνητικό «καναπέ» και αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν έχει αντοχές να περάσει κρίσιμα νομοσχέδια και όπωσδήποτε νέα μέτρα λιτότητας.
-Η έναρξη της συζήτησης για την απομείωση του χρέους τον Απρίλιο προσφέρει τη δυνατότητα στον Α. Σαμαρά να φέρει το εκλογικό δίλημμα στα μέτρα του, θέλετε εμένα ή τον Α. Τσίπρα ως διαπραγματευτή της μεγάλης συμφωνίας που θα μας βγάλει οριστικά από τα μνημόνια. Προσβλέπει και στη στήριξη των εταίρων, αλλά, το κυριότερο, όταν κλείσει η συμφωνία, δεν θα έχει άλλο επικοινωνιακό «σωσίβιο».
