(Αντι)γράφει ο Θάνος Μπλούνας
τ. Πάρεδρος του Παιδαγ. Ινστιτούτου
π. Δήμαρχος Στυλίδας
(Τρίτη 15.9ου μια μέρα μετά το δεύτερο ντιμπέιτ, ανάμεσα στους δυο μονομάχους:)
Άργησα να συνεχίσω το γράμμα μου, γιατί τη μέρα που άνοιξαν τα σχολεία συναντηθήκαμε με το Ρενάκι, τα είπαμε από κοντά και τα ξαναβρήκαμε. Αυτά είναι τα καλά νέα! Τα άσκημα «νέα» είναι πώς ο μπαμπάς με τη μαμά εξακολουθούν να τρώγονται και, μέρα τη μέρα, όσο πλησιάζουμε στην Κυριακή των εκλογών, η ένταση στο σπίτι αυξάνεται. Σήμερα πάντως, δεν θα σου γράψω τόσα για τους καβγάδες τους. Θα αντιγράψω, όσο καλύτερα μπορώ, το ύφος και τη φαρμακερή φρασεολογία που χρησιμοποιεί η μαμά, όταν τσιγκλίζει τον μπαμπά στολίζοντας τον Αλέξη και τους συριζαίους και θα αναφερθώ περιληπτικά στο πώς διαπραγματεύτηκε με τους δανειστές μας ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ο ΓιάΝης Βαρουφάκης και στον λόγο γα τον οποίο ο Τσίπρας προκήρυξε καλοκαιριάτικα εκείνο το αχρείαστο δημοψήφισμα, που του βγήκε μπούμερανγκ! Στη συνέχεια θα σταματήσω να αντιγράφω το ύφος της μαμάς και θα σου αφηγηθώ ένα όνειρο που είδα για το πώς φτάσαμε στο τρίτο μνημόνιο. Τέλος θα σου γράψω τις εντυπώσεις μου από το χτεσινοβραδινό ντιμπέιτ.
Πάνω από έξι μήνες πηγαινοερχόταν στο εξωτερικό ο ΓιάΝης με το ένα νι και το χωρίς γραβάτα πανάκριβο πουκάμισό του έξω από το παντελόνι, δίνοντας καμιά δεκαριά συνεντεύξεις τη μέρα στις τηλεοράσεις με στόχο τη «διεθνοποίηση του προβλήματος του ελληνικού χρέους»! Στα ενδιάμεσα βέβαια θυμόταν να αφιερώσει και μερικές ώρες στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας. Φτάνοντας συνήθως καθυστερημένος στην αίθουσα του συνεδριάσεων του Γιούροκρουπ όπου τον περίμεναν ο πρόεδρος Ντάισεμπλουμ και ο Σόιμπλε με τους υπόλοιπους συναδέλφους του υπουργούς, φρόντιζε κατ’ αρχήν να ανοίξει, χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι το μαγνητοφωνάκι του, για να καταγράψει όλα όσα θα ειπωθούν, όσο θα συζητούσε μαζί τους γι’ αυτά που τους χρωστούσαμε και για τις δόσεις των νέων δανεικών…που μας χρωστούσαν. Μόλις ο Ντάισεμπλουμ του έδινε τον λόγο, άρχιζε πάντα με μια μακροσκελή διάλεξη σχετική με κάποια από τις πολλές οικονομικές θεωρίες του και κατέληγε στα χρωστούμενα. Αφού τους εξηγούσε σε τι διαφέρει ένα «τοξικό» από ένα «μη τοξικό» χρέος, τους πληροφορούσε ότι κατά τους υπολογισμούς του το 30% του συνολικού χρέους μας ήταν «τοξικό» και έπρεπε να διαγραφεί. Τέλος, και, ενώ όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα είχαν βαρεθεί ν’ ακούνε τα ίδια και τα ίδια κι ασχολούνταν με τα κινητά τους σερφάροντας στο ίντερνετ, ολοκλήρωνε την τοποθέτησή του με μια ακόμα δική του θεωρία: Σύμφωνα μ’ αυτήν η διαγραφή των «τοξικών» χρεών συνέφερε όχι μόνον τους χρεοφειλέτες αλλά και τους δανειστές! Γι’ αυτό καλά θα ήταν κάποτε να καταλήξουν σε μια «αμοιβαία επωφελή συμφωνία», όπως ζητούσε κι ο Τσίπρας, όταν μιλούσε στους δικούς του ομολόγους.
Σε απόλυτο συντονισμό με τον ΓιάΝη, η Ζωή (μία είναι η Ζωή, η ανυποχώρητη και αυτοκρατορική πρόεδρος της Βουλής μας) «αποδείκνυε» καθημερινά από το κανάλι Της στη Βουλή αυτό που όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζαν προεκλογικά: Ότι ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ μας στους «τοκογλύφους» ήταν «επαχθές, επονείδιστο και ΠΑΡΑΝΟΜΟ». Συνεπώς, δεν μας αρκούσε απλώς να μειωθεί κατά 30%, όπως ζητούσε ο ΓιάΝης, αλλά να διαγραφεί τελείως!..
(Αυτά τα δυο «νούμερα» μου θυμίζουν το «μη γνώτο η αριστερά σου, τι ποιεί η δεξιά σου», σχολίαζε κάθε τόσο ειρωνικά η μαμά.)
Οι μήνες περνούσαν, το χρέος μεγάλωνε, η προθεσμία που είχαν δώσει οι «θεσμοί» στην κυβέρνηση να εφαρμόσει όσα πρόβλεπε το μνημόνιο τελείωνε και μαζί μ’ αυτήν και τα αποθεματικά του κράτους, από τα οποία πληρώνονταν πλέον οι μισθοί και οι συντάξεις…
Τότε ακριβώς ο Αλέξης με τον ΓιάΝη, αποφάσισαν να προχωρήσουν στη μεγάλη μπλόφα της «θεωρίας των παιγνίων», στην οποία ο δεύτερος θεωρείται εξπέρ! Προκήρυξαν αιφνιδιαστικά το δημοψήφισμα! Το σενάριο της θεωρίας πρόβλεπε ότι με την εξαγγελία και μόνον του δημοψηφίσματος, στο οποίο θα ζητούσαν να απαντήσουμε στο ερώτημα ΟΧΙ ή ΝΑΙ στο μνημόνιο, οι δανειστές μας θα τρόμαζαν ότι θα κλονιστεί η οικονομία τους και θα μας έκαναν όλα τα χατίρια. Δυστυχώς, αντί να υποχωρήσουν, θύμωσαν και σταμάτησαν ακόμα και τα δανεικά στις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες κατέφυγαν ξαφνικά σε «κάπιταλ κοντρόλ», με ημερήσιο όριο ανάληψης 60 ευρώ! Ακολούθησε χαμός! Γεμάτοι «εθνική αξιοπρέπεια» οι Έλληνες στήνονταν καθημερινά με τις ώρες σε ατέλειωτες ουρές, για να πάρουν το εξηντάρι τους, όσοι είχαν κάρτες από τα ΑΤΜ κι όσοι δεν είχαν ( όπως ο παππούς και η γιαγιά, που έρχονταν κάθε μέρα με το λεωφορείο από το χωριό στο Βόλο) με το βιβλιάριό τους από τον ταμία της τράπεζας.
Τελικά στο δημοψήφισμα, που κόντεψε να μας διχάσει, κέρδισε το ΟΧΙ με ποσοστό που ξεπέρασε το 60%! Οι συριζαίοι πανηγύρισαν με χορούς το βράδυ της Κυριακής στο Σύνταγμα και σ’ όλη την Ελλάδα, τη μεγάλη τους νίκη, που έμελε δυστυχώς να αποδειχτεί πύρρειος. Αντί να τρομάξουν οι «θεσμοί» και να υποχωρήσουν, σκλήρυναν περισσότερο τη στάση τους!
Ο Τσίπρας κατάλαβε επιτέλους ότι η «σκληρή διαπραγμάτευση» της «δημιουργικής ασάφειας» και της «θεωρίας των παιγνίων» στις πλάτες μας, έπρεπε να τελειώνει. Η πρώτη του ενέργεια ήταν να «παραιτήσει» τον ΓιάΝη από υπουργό και να ορκίσει στη θέση του τον Τσακαλώτο. Η δεύτερη, να πάει αμέσως στις Βρυξέλλες με τον Τσακαλώτο, για να διαπραγματευτεί τη «συμφωνία».
Αυτά που έγιναν σ’ εκείνη την ολονύκτια διαπραγμάτευση, επηρεασμένος από όσα ακούω κάθε μέρα από τη μαμά, τα είδα στον ύπνο μου! Κι όσα παρακολούθησα στο όνειρό μου σαν αθέατος αυτόπτης μάρτυρας, αισθάνομαι την ανάγκη για χάρη της Ιστορίας και για χάρη σου να τα καταγράψω εδώ τηλεγραφικά. Ιδού λοιπόν το όνειρο, που οδήγησε σ’ αυτήν την ωραία «συμφωνία» του Αλέξη.
(Παραλίγο να γράψω «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα» με το οποίο εκείνος απειλούσε πριν από τις προηγούμενες εκλογές τους «τοκογλύφους»…)
Μπαίνοντας με τον Τσακαλώτο στην αίθουσα, όπου τον περίμεναν οι εταίροι μας πλην της Μέρκελ και μερικών ακόμα, ο Αλέξης ήταν μουδιασμένος και κακόκεφος. Οι συζητήσεις όσων βρίσκονταν εκεί σταμάτησαν κι έπεσε βαριά σιωπή. Ο δικός μας άρχισε να τους χαιρετά έναν έναν με χειραψία και με μια υποψία χαμόγελου στα χείλη, ενώ εκείνοι του άπλωσαν το χέρι, όλοι σχεδόν, σοβαροί κι αμίλητοι. Οι μόνοι που του ανταπέδωσαν το μουδιασμένο του χαμόγελο ήταν ο Ολάντ, και ο Ρέντσι. Τον χτύπησαν μάλιστα φιλικά και στην πλάτη, σαν να ήθελαν να του πουν «κουράγιο»!
Σε λίγο μπήκε στην αίθουσα και η Μέρκελ. Τον χαιρέτησε συνοφρυωμένη μ’ ένα σκέτο «αλόου» και κρατώντας τον – με το χέρι τεντωμένο- σε απόσταση. Αμέσως μετά κατευθύνθηκε στη θέση της, αλλά, αντί να καθίσει, πήρε απ’ το τραπέζι έναν ογκωδέστατο τόμο, που του τον πρόσφερε λέγοντας:
-Ριντ ιτ ντιούρινγκ δε νάιτ γουίδ γιορ μίνιστερς εντ ιφ γιου αγκρί τέικ ιτ το γιορ πάρλιαμεντ. Ιφ γιου ντον’τ αγκρί λιβ ιτ χίαρ εντ γκόου μπακ το Γκρις.
-Τι μου είπε τώρα; ρώτησε τον Τσακαλώτο, του οποίου τα οξφορδιανά Αγγλικά ήταν καλύτερα και από τα τέλεια αμερικάνικα του ΓιάΝη.
-Αυτό που φοβόμουν. Αυτή τη φορά έχουμε πράγματι τελεσίγραφο του τύπου «Τέικ ιτ ορ λιβ». Σου είπε πως έχουμε όλη τη νύχτα στη διάθεσή μας να διαβάσουμε τους όρους με τους οποίους θα μας ξαναδώσουν δανεικά κι αν συμφωνούμε να πάμε τη συμφωνία για ψήφιση στη Βουλή. Αλλιώς…
-Κατάλαβα, τον διέκοψε κάτωχρος ο Αλέξης. Πράγματι για πρώτη φορά είχε καταλάβει ότι η ελληνική απειλή του Grexit, που ο ίδιος με τον ΓιάΝη και πολλούς άλλους θεωρούσαν διαπραγματευτικό χαρτί, αποτελούσε τον διακαή πόθο του Σόιμπλε και πολλών άλλων.
-Και τώρα τι κάνουμε; ρώτησε μετά από ολιγόλεπτη εκκωφαντική σιωπή τον Τσακαλώτο.
-Τώρα, πώς το λένε στα Ελληνικά;… Τώρα την έχουμε βαμμένη! του απάντησε εκείνος. Αν γυρίσουμε στην Ελλάδα χωρίς συμφωνία κι ο κόσμος μάθει ότι μας διώχνουν από το ευρώ, πρέπει να ξαναφύγουμε νύχτα από το Μαξίμου με ελικόπτερα! Αν πάλι γυρίσουμε με μια συμφωνία σαν αυτήν που μας έδωσαν και που είμαι σίγουρος ότι είναι πολύ χειρότερη από εκείνη που είχε κάνει ο Σαμαράς, ο Σύριζα θα ξαναγίνει ένα μάτσο συνιστώσες.
Αυτό ήταν το όνειρό μου, φίλε Κώστα. Κι όταν το θυμάμαι μαζί με την εικόνα του Αλέξη στην τηλεόραση εκείνο το πρωί μετά την ολοκλήρωση της ολονύκτιας διαπραγμάτευσης, όταν με τον έρπη στο κάτω χείλος ανακοίνωνε κατηφής το τι συμφώνησε με τους «εταίρους μας» (τους τέως «τοκογλύφους» και «εκβιαστές» δανειστές μας), λέω μέσα μου ότι αυτά που είδα στον ύπνο μου δεν πρέπει να απέχουν πολύ από αυτά που πραγματικά έγιναν.
Καιρός όμως να τελειώνω με το τελευταίο επεισόδιο, τη χτεσινή τηλεοπτική μονομαχία Τσίπρα-Μεϊμαράκη. Η αρχική εικόνα του Αλέξη ήταν καταπληκτική. Ο μπαγάσας «γράφει» στο γυαλί και, εμφανισιακά τουλάχιστον, σηματοδοτεί ξεκάθαρα «το νέο». Αυτό το «νέο» έρχεται μας είπε, (μαζί με τους εναπομείναντες νεαρούς συντρόφους του, τους ουκ ολίγους Μαθουσαλίξ και τις ουκ ολίγες γεροντομπεμπέκες, που στελεχώνουν τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ) για να «το τελειώσει το παλιό» και τους παλιούς! Δίπλα στον λαμπερό Αλέξη ο Μεϊμάρ προς μεγάλη απογοήτευση των φίλων του, παρουσίαζε την εικόνα κουρασμένου εξηντάρη εκδοροσφαγέα… Ωστόσο, όσο εξελισσόταν το ντιμπέιτ ο Μεϊμάρ ανέβαινε, αποδεικνύοντας πως «ο παλιός είναι αλλιώς», όπως μας θύμισε η μαμά. Το αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο νομίζω, αν και ο μπαμπάς με τη μαμά αρπάχτηκαν πάλι για το ποιος νίκησε. Το δικό τους ντιμπέιτ άρχισε, ως συνήθως από τη μαμά, και τελείωσε όταν ο μπαμπάς σηκώθηκε φουρκισμένος και βγήκε στη βεράντα τάχα για να καπνίσει, αφήνοντας αναπάντητη την τελευταία της ερώτηση:
-Μπορείς να μου εξηγήσεις κάτι, Δημήτρη μου; Αν μια πιθανή μετεκλογική συνεργασία του Αλέξη σου σε μια συγκυβέρνηση με τους κεντροδεξιούς νεοδημοκράτες θα είναι «παρά φύσιν», όπως μας είπε, η συνεργασία του με τους καραδεξιούς του Ψεκασμένου τι ήταν;
Κουράστηκα να γράφω και σταματώ εδώ, ελπίζοντας ότι δεν βαρέθηκες να διαβάζεις.
Σε φιλώ,
Πέτρος
Υ.Γ. Αύριο η Ρένα θα μου φέρει το μικρόφωνο του σκάιπ κι αν έχεις απορίες ή σχόλια θα συνεχίσουμε προφορικά.
(Υ.Γ. του Θ.Μ.: Παρακαλώ κάποιους από τους αγαπητούς συριζαίους, που ενδεχομένως ενοχλήθηκαν από το περιεχόμενο του η-μέιλ, να μην αρχίσουν να πετροβολούν τον αντιγραφέα. Αν φταίει κάποιος για την ενόχλησή τους, δεν είναι ούτε ο αντιγραφέας, αλλά ούτε και ο συντάκτης του η-μέιλ, που απλά μετέφερε στο φίλο του αυτά που βιώνει τούτες τις μέρες στο σπίτι του…Αυτή που φταίει είναι η αθυρόστομη μαμά του Πέτρου, που αρνείται επίμονα να παραδεχτεί ότι η «συμφωνία» του Αλέξη είναι πολύ καλύτερη από τα «μνημόνια» κι ότι ο Αλέξης είναι ο καλύτερος πολιτικός, που διαθέτει αυτήν την περίοδο η χώρα μας)
