ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
(Αντι)γράφει ο Θάνος Μπλούνας
τ. Πάρεδρος του Παιδαγ. Ινστιτούτου
π. Δήμαρχος Στυλίδας
Φίλε μου Κώστα,
Σου γράφω από το δωμάτιό μου στο Βόλο, είναι μία μετά τα μεσάνυχτα της Τρίτης 8.9ου κι από προχτές έχω τις μαύρες μου, γιατί μάλωσα (πάλι) με τη Ρένα και μάλιστα άσκημα. Και να σαν να μην έφτανε αυτό, από το μεσημέρι σήμερα τα έχω πάρει στο κρανίο (όχι με τη Ρένα, αυτήν το πήρα απόφαση να την ξεχάσω) με τους γονείς μου! Σκέφτηκα λοιπόν να το ρίξω στο γράψιμο, μπας και εκτονωθώ. Αυτός είναι και ο λόγος που απαντώ στο μήνυμά σου στο φ/μπ με…ολόκληρο η/μέιλ.
Με ρωτάς, γιατί δεν μπορούσες να μιλήσεις μαζί μου μέσω σκάιπ. Απλούστατα γιατί στα νεύρα μου επέστρεψα σε μια σακούλα σουπερμάρκετ όλα τα δωράκια που μου είχε κάνει εκείνη κατά καιρούς, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβανόταν και το μικρόφωνο του σκάιπ, που δεν φρόντισα ακόμα να το αντικαταστήσω. Αν αναρωτιέσαι τι έγινε με τους γονείς μου, σε πληροφορώ ότι δεν τσακώθηκα μαζί τους, αλλά όπως πάμε δεν θ’ αργήσει να συμβεί κι αυτό. Βλέπεις μου την έχει δώσει το ότι αυτό τον καιρό τρώγονται μεταξύ τους καθημερινά για τα…πολιτικά!
Ξέρω ότι η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και η αντίδρασή μας στη σκληρή λιτότητα που βιώνουμε αυτόν τον καιρό σ’ ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Βλέπεις θυμάμαι πως τον Ιούλιο, που είχατε έρθει από τις Βρυξέλλες για διακοπές στο χωριό του παππού μου, μου είχες πει πως ένας καθηγητής σου σού είχε ζητήσει να είσαι έτοιμος τον Οκτώβριο μιλήσεις για το θέμα αυτό στους αλλοδαπούς συμμαθητές σου στο Ευρωπαϊκό Σχολείο. Γι’ αυτό και στη συνέχεια θα αναφερθώ στα κυριότερα κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές (ή μάλλον στους αρχηγούς τους, αφού όλα τα ελληνικά κόμματα πλην του ΚΚΕ είναι αρχηγικά), αρχίζοντας από τις κομματικές προτιμήσεις και αντιπαραθέσεις του μπαμπά και της μαμάς:
Ως το 2009, που πήγαινα ακόμα στην έκτη δημοτικού, ψήφιζαν και οι δυο ΠΑΣΟΚ. Από το 2010, που μπήκαμε στα μνημόνια, άρχισαν να μαλώνουν για το ποιο κόμμα και ποιος αρχηγός φταίει περισσότερο που έκοψαν και συνεχίζουν να κόβουν το μισθό τους και τη σύνταξη του παππού και της γιαγιάς και που ο αδελφός μου τελείωσε με άριστα το πανεπιστήμιο κι είναι ακόμα άνεργος.
Σήμερα άρχισαν απ’ το μεσημέρι να τρώγονται σαν τα κοκόρια και πριν από λίγο ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν με το δεύτερο ημίχρονο. Τι το ‘θελα να παρακολουθήσω μαζί τους το πρώτο προεκλογικό ντιμπέιτ με τους εφτά αρχηγούς κομμάτων; Με το που ανέφερε ο Τσίπρας για πρώτη φορά τη λέξη «καταφέραμε» η μαμά απασφάλισε:
-Καλά, λίγη τσίπα δεν έχει ο Τσίπρας σου; είπε στον μπαμπά. Το «αιδώς, Αργείοι» δεν το ‘χει ακούσει; Αλλά θα μου πεις, τι μου φταίνε οι Αργείοι, γι’ αυτά που διέπραξαν ο Τσίπρας και οι συριζαίοι; Εδώ ταιριάζει το «αιδώς, γελοίοι»!…
-Θα σταματήσεις ν’ ακούσουμε; αντέδρασε ο μπαμπάς εκνευρισμένος.
Η μαμά σώπασε για λίγο. Μόλις όμως άκουσε τον Τσίπρα να ξαναλέει «η συμφωνία που εμείς καταφέραμε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση με τους θεσμούς….», μουρμούρισε, σαν να μιλούσε στον εαυτό της: «Να τα μας πάλι!… Οι άλλοι υποτάχτηκαν στις απαιτήσεις της «τρόικας» και μας έφεραν το «μνημόνιο», ενώ η αφεντιά του και η παρέα του διαπραγματεύτηκαν σκληρά με τους «θεσμούς» και ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ να μας φέρουν «συμφωνία»!
-Σταμάτα επιτέλους! φώναξε ακόμα πιο εκνευρισμένος ο μπαμπάς.
-Πώς να σταματήσω; Εύκολο το ‘χεις να τον ακούω και να μην μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι; Ε, όχι, ρε Δημήτρη, να κορδώνεται κιόλας και μας λέει πως μάτωσε, αλλά τελικά τα κατάφερε! Εδώ μας κοψοχόλιασε ώσπου να μάθουμε, αν θα τον λυπηθούν οι Ευρωπαίοι και δεν θα μας πετάξουν απ’ το ευρώ. Γονατιστός τους παρακαλούσε, για να μην πω «στα τέσσερα», που έλεγε κι ο Ψεκασμένος. Ο υπουργός του ο Τσακαλώτος παραδέχθηκε πως «διαπραγματευτήκαμε και ηττηθήκαμε». Ο αντιπρόεδρός του ο Δραγασάκης, μας εξήγησε πως ηττηθήκαμε γιατί «δεν είχαμε ούτε σχέδιο ούτε πρόγραμμα». Αυτός εκεί! Έχει το απύθμενο θράσος να μας λέει «διαπραγματευτήκαμε και κατορθώσαμε»!
-Ουφ! ξεφύσηξε ο μπαμπάς. Θα σταματήσεις επιτέλους ή…
Δεν ολοκλήρωσε τη φράση του, αλλά, παρατηρώντας την έκφρασή του, μάντεψα πως από λεπτό σε λεπτό θα ξεσπούσε μπόρα… Γι’ αυτό και προτίμησα να την κοπανήσω για το γραφείο μου και να περάσω καμιά ώρα στο τσατ-ροομ με τη Φανή -την κολλητή της Ρένας. Κι όταν η Φανή πήγε για ύπνο, άρχισα να σου γράφω.
Πριν σ’ ενημερώσω για τα τελευταία επεισόδια του σίριαλ «Συμπληρώνεται οχτάμηνο και ξανα-ξαναψηφίζουμε», θα σου επαναλάβω περιληπτικά όσα σου είχα πει τον Ιούλιο για τα δυο μνημόνια, συνδέοντάς τα και με την ιστορία της Γραφής για τους τρεις μάγους με τα δώρα. Τη θυμήθηκα καθώς ο δικός μας τρίτος «μάγος» πριν από κανένα μήνα μας έφερε το δικό του «δώρο».
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Ως γνωστόν ο Βαλτάσαρ έφερε στον νεογέννητο Χριστό σμύρνα. Το δώρο που μας είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου, ο πρώτος από τους δικούς μας τρεις «μάγους» ήταν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και λιγότερους φόρους, γιατί έλεγε πως «Λεφτά υπάρχουν». Δυστυχώς, μετεκλογικά ανακάλυψε πως το «ταμείον ήτο μείον» κι αντί για το δώρο που μας είχε τάξει, μας έφερε το «μνημόνιο Νο1»
Όπως ήταν φυσικό το «δώρο» του προκάλεσε ένα γενικευμένο κύμα διαμαρτυρίας… Ο Παπανδρέου αναγκάστηκε να παραιτηθεί, η χώρα οδηγήθηκε στις πρόωρες εκλογές του 2012, στις οποίες οι ψηφοφόροι επέλεξαν έναν δεύτερο «μάγο», καλύτερο.
Ο Γκασπάρ, έφερε στο Χριστό λιβάνι. Το δώρο που μας είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο Αντώνης Σαμαράς, ο δεύτερος δικός μας «μάγος», ήταν ένα πακέτο με θαυματουργά «ισοδύναμα μέτρα», που θα αντικαθιστούσαν τα δυσβάστακτα μέτρα του μνημονίου και γρήγορα η ζωή μας θα καλυτέρευε!… «Ισοδύναμα» μας έταξε και καλό περιμέναμε, το «μνημόνιο Νο2» με περισσότερα και πιο δυσβάστακτα μέτρα ήταν το «δώρο» που μας έφερε κι Σαμαράς. Τα μέτρα αυτά προκάλεσαν τα συλλαλητήρια των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα και τις πρόωρες του περασμένου Ιανουαρίου, που ανέδειξαν πρωθυπουργό τον τρίτο «μάγο».
Ο Μελχιόρ έφερε στον Χριστό το βαρύτερο και ακριβότερο δώρο: χρυσάφι! Το δώρο ή μάλλον τα δύο κυριότερα από τα πολλά δώρα που μας είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας , ο τρίτος δικός μας «μάγος», ήταν πως εκείνος θα έσκιζε το μνημόνιο του Σαμαρά και θα μας γλίτωνε από το χρέος. Η «Ελπίδα έρχεται», ήταν το προεκλογικό του σύνθημα, όμως αυτή η ελπίδα, που ήρθε με την «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση του Τσίπρα, «κατόρθωσε» να μας οδηγήσει στο χείλος του γκρεμού. Για να γλιτώσουμε στο παραπέντε την πτώση και ολική καταστροφή της ταλαίπωρης χώρας μας, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ που συνεργάστηκαν μαζί του στην κυβέρνηση κι άλλα τρία κόμματα ψήφισαν άρον άρον στη Βουλή το «μνημόνιο Νο3», το «δώρο» του Αλέξη!
Μετά από αυτό το σύντομο οδοιπορικό του από το πρώτο μνημόνιο του 2010 στο τρίτο του 2015, κρίνω απαραίτητο να σου γράψω δυο λόγια και για το πώς ξεκίνησε και πως εξελίχθηκε η πολιτική κόντρα ανάμεσα στους γονείς μου.
Όπως σου γράφω παραπάνω ως το 2009 ψήφιζαν και οι δυο ΠΑΣΟΚ. Μετά το πρώτο μνημόνιο ο μπαμπάς μου, που είχε γίνει βαπόρι με τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, ψήφισε τη Ν.Δ. του Σαμαρά. Η μαμά όμως ξαναψήφισε τότε το ΠΑΣΟΚ, γιατί, όπως έλεγε «ο Βενιζέλος», που είχε διαδεχτεί στην αρχηγία τον Παπανδρέου, «ήταν ρεαλιστής, ενώ οι άλλοι ήταν λαϊκιστές, που υπόσχονταν ανέφικτα πράγματα». Το 2012, μετά το δεύτερο μνημόνιο, ο μπαμπάς ήταν ένας από τους κοψοχέρηδες που μαύρισαν τον Σαμαρά και ψήφισαν τον Τσίπρα. Η μαμά βρέθηκε και πάλι απέναντί του. Αφού δήλωσε ότι, αν είχαμε εφαρμόσει το πρώτο μνημόνιο, τα πράγματα θα είχαν μπει σε μια σειρά και δεν θα είχαμε φάει στη μούρη το δεύτερο, που ήταν χειρότερο από το πρώτο, ψήφισε Παπανδρέου, που στο μεταξύ είχε φτιάξει δικό του κόμμα. Στις εκλογές που θα ‘χουμε μετά από 12 μέρες, ο μπαμπάς θα ξαναψηφίσει τον Τσίπρα για δυο σοβαρούς λόγους. Πρώτον, γιατί, παρά το νεαρό της ηλικίας του Αλέξη, τον θεωρεί εξυπνότερο και ικανότερο από τους άλλους αρχηγούς. Δεύτερον, γιατί είναι σίγουρος ότι, τώρα που ο Αλέξης απόχτησε κυβερνητική πείρα και άντεξε στον πόλεμο που του έκαναν οι συντηρητικές κυβερνήσεις της Ευρώπης (προσπάθησαν, λέει, να τον ρίξουν και να μετατρέψουν την κυβέρνησή του σε «αριστερή παρένθεση»), θα κυβερνήσει πολύ καλύτερα. Η μαμά βέβαια πιστεύει το αντίθετο και δεν κουράζεται να του θυμίζει ειρωνικά ότι ο …«καλυτερότερος» πρωθυπουργός, μας έφερε το … «χειροτερότερο» μνημόνιο! Εκείνη, αν Παπανδρέου και το κόμμα του δεν απείχαν αυτή τη φορά από τις εκλογές, πιστεύω πως θα τον ψήφιζε για τον ίδιο λόγο που τον ψήφισε και τον Ιανουάριο. Έτσι που ήρθαν τα πράγματα όμως και φτάσαμε από «Βουλή και ΠΑΣΟΚ χωρίς Παπανδρέου» σε «εκλογές χωρίς Παπανδρέου», δεν ξέρω ακριβώς ποιο κόμμα θα ψηφίσει τη μεθεπόμενη Κυριακή, αλλά μια μέρα μου εξομολογήθηκε σε ποιο πλαίσιο κινείται ο προβληματισμός της: «Αν ήμουν αριστερή θα ψήφιζα ΚΚΕ, το οποίο έχει μια σταθερή και ξεκάθαρη άποψη για το συμφέρον της χώρας», μου είπε. «Επειδή όμως ανήκω στο μεσαίο χώρο κι επειδή δεν μπορώ να φανταστώ την Ελλάδα έξω από την Ευρώπη, θα ακούσω, θα συγκρίνω και θα επιλέξω ανάμεσα στο «ποτάμι», στο ΠΑΣΟΚ και στη Ν.Δ. Οι περισσότεροι υποψήφιοι στο «ποτάμι» είναι πραγματικά νέοι στην ηλικία και στην πολιτική. Κι όσοι από τους παλιούς έχουν απομείνει πλέον στα άλλα δύο κόμματα, σε αντίθεση με τον Τσίπρα, έχουν παραδεχτεί τα μεγάλα κυβερνητικά τους λάθη κι έχουν βάλει μυαλό».
Εδώ, φίλε μου, σταματώ, γιατί κουράστηκα να πληκτρολογώ και κάνω διαρκώς λάθη. Θα συνεχίσω αύριο. Για την ώρα, μιας και δεν νυστάζω, σκέφτομαι να κατεβάσω στο ίντερνετ καμιά ταινία…
(Το δεύτερο και τελευταίο μέρος του η-μέιλ αύριο Παρασκευή 18.9. 2015)
