Η “Πρωτοβουλία Νέων Πελασγίας”, παρουσιάζει την θεατρική παράσταση
″Αν υπήρχε και φιλότιμο″, -βασισμένη στην ομότιτλη κινηματογραφική ταινία Υπάρχει και Φιλότιμο-,
Απόψε Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012, και ώρα 20:30 μ.μ, στο προαύλιοχώρο του Παλιού Δημοτικού Σχολείου Πελασγίας.
Άρθρο του Αριστείδη Χατζή
Ιδιαίτερος υπουργού: Θα είναικαλή η υποδοχή;
Γκρούεζας: Υποδοχή; Μωρέ θαχαλάσει ο κόσμος.
Ιδιαίτερος: Ναι, αλλά… να φανεί κάπως αυθόρμητο.
Γκρούεζας: Το ‘χω κανονίσει και το αυθόρμητο!
Εάν υπάρχει ένας έλληνας πολιτικός που αποτελεί σύμβολο του πελατειακούκομματικού κράτους, της διαφθοράς, των ψευδών υποσχέσεων και της διαχρονικάθλιβερής ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, είναι ο ΑνδρέαςΜαυρογιαλούρος.
Δεν πρόκειται βέβαια για πραγματικό πρόσωπο αλλά για χαρακτήρα. ΟΜαυρογιαλούρος είναι ο πρωταγωνιστής του θεατρικού έργου με αρχικό τίτλο«Ανώμαλη προσγείωση» που έγραψαν ο Αλέκος Σακελλάριος και ο ΧρήστοςΓιαννακόπουλος το 1950 και ανέβασε στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν. Η περίφημηταινία που βασίζεται στο θεατρικό έργο («Υπάρχει και φιλότιμο») έχεισκηνοθετηθεί από τον Σακελλάριο και είναι κάτι παραπάνω από διάσημη.
Να θυμίσω ότι ο Ανδρέας Μαυρογιαλούρος είναι υπουργός ΕθνικήςΑνασυγκροτήσεως και Περιθάλψεως. Έχει εκλεγεί βουλευτής κληρονομώντας την έδρααπό τον παππού και τον πατέρα του. Επέστρεψε στην Ελλάδα έπειτα από σπουδές στοεξωτερικό για να τους διαδεχθεί και να κυβερνήσει τη χώρα. Είναι μεγαλοαστός, ησύζυγός του ασχολείται κυρίως με το κοσμικό κουτσομπολιό και το χαρτοπαίγνιο -όπως και ο ίδιος -, η κακομαθημένη κόρη του ζητάει ρουσφέτια από τον υπουργόΠαιδείας και η παρέα τους είναι ένας παρόμοιος συνάδελφός του υπουργός με τηγυναίκα του.
Ο Μαυρογιαλούρος φαίνεται να είναι ένας πομπώδης, επιπόλαιος, ανεύθυνος,φαιδρός πολιτικάντης, αντιπροσωπευτικός τύπος έλληνα πολιτικού. Στο γραφείοτου, αντί να εργάζεται, λύνει σταυρόλεξα. Δεν χρειάζεται να κάνει κάτι παραπάνωάλλωστε. Έχουν αναλάβει τις υποθέσεις του ο ιδιαίτερός του Γιώργος (του γράφειτους λόγους και τις δηλώσεις, κανονίζει τα πάντα και τον προστατεύει από τονεξωτερικό κόσμο) και το αρχικομματόσκυλο της περιφέρειάς του, ο Γκρούεζας.
Ο Μαυρογιαλούρος έχει μόνο ένα άγχος. Κάθε τόσο θα πρέπει να έχει μιασύντομη επαφή με τον λαό. Θα πρέπει να μιλήσει απευθείας στους ψηφοφόρους του,να χάσει μια μέρα στην επαρχία, να ταλαιπωρηθεί λιγάκι. Αλλά οι συνεργάτες τουθα είναι εκεί για να τον βοηθήσουν να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις του όσο πιοανώδυνα γίνεται. Έλα όμως που η μοίρα θα τον οδηγήσει σε ένα απομονωμένο χωριό,όπου οι κάτοικοι δεν γνωρίζουν ούτε το πρόσωπό του… Θα έχει για πρώτη φορά στηζωή του την ευκαιρία να δει την πραγματικότητα κατάματα.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Αφού ξυπνήσει από τον λήθαργο, βλέπει τώρακαθαρά. Θα ενεργήσει όπως κανένας έλληνας πολιτικός δεν έχει κάνει ποτέ. Θαστείλει στον εισαγγελέα όσους μπορεί να στείλει και θα αντιμετωπίσει όσουςμπορεί να αντιμετωπίσει. Όμως δεν έχει αυταπάτες. Θα παραιτηθεί από το αξίωμάτου όχι μόνο γιατί αισθάνεται ντροπή για τον τρόπο που το άσκησε αλλά γιατίκαταλαβαίνει πλέον πολύ καλά το μέγεθος του τέρατος που έχει απέναντί του.
Κανείς τους δεν είναι αισιόδοξος, δεν μπορεί να υπάρξει happy end. ΟΑνδρέας Μαυρογιαλούρος, απογοητευμένος, κουρασμένος, αηδιασμένος, δεν έχει άλληεπιλογή από την αποχώρηση: «Εδώ υπάρχει κάτι σάπιο – και όπου υπάρχει σάπιουπάρχουν και σκουλήκια. Εγώ βέβαια (κι αυτό το κατάλαβα) δεν είμαι άξιος… Δενείμαι ικανός να καθαρίσω αυτό το σάπιο, αλλά… μην αμφιβάλλετε ότι κάποια μέραθα βρεθεί αυτός ο χριστιανός και μαζί με το σάπιο θα εξαφανιστούν και τασκουλήκια».
Ο ΑριστείδηςΧατζής είναι αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου & Θεωρίας Θεσμών στοΜΙΘΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών
