Στις αρχές του 18ου αιώνα, και συγκεκριμένα στα 1706,πέρασε από τη Στυλίδα ο Γάλλος περιηγητής Paul Lucas (=Παύλος Λουκάς) και αναφέρει ότι η εκκλησία του χωριού (όπως αποκαλεί την τότε Στυλίδα) όπου κατοικούσαν μόνο Χριστιανοί ,ήταν πολύ ευάρεστος για ένα χωριό ,δηλ. ευρύχωρη, πλούσια και όμορφη. Δε γνωρίζουμε σε ποιον άγιο ήταν αφιερωμένη και μέχρι πότε υπήρχε.
Στη θέση όπου σήμερα υψώνεται επιβλητικός ο ενοριακός ναός του Αγίου Αθανασίου υπήρχε ,σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες του περασμένου αιώνα, ομώνυμος ναός .Ίσως να ήταν εκείνος στον οποίο αναφέρεται ο Paul Lucas to 1706.
Η Εκκλησία εκείνη, λοιπόν, του περασμένου αιώνα, για την οποία γράφει ο Κασομούλης στη διαθήκη του, έγινε ενοριακός ναός-ένας από τους τρεις της Στυλίδας το 1834 και παραμένει μέχρι σήμερα.
Η Εκκλησία όμως εκείνη κατεδαφίστηκε και κτίστηκε στην ίδια θέση ,αλλά σε άλλες διαστάσεις, ο σημερινός ναός του Αγίου Αθανασίου. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι εκεί τελέστηκε λειτουργία για πρώτη φορά την 27η Οκτωβρίου του 1940,παραμονή της κηρύξεως του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Το κωδωνοστάσιο της μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίο Νικολάου.Ο Άγιος Αθανάσιος είναι ρυθμού τρίκλητης βασιλικής μετά τρούλλου. Στο επάνω μέρος της κεντρικής εισόδου υπάρχει η εξής κτητορική επιγραφή: «Επί Αμβροσίου Μητροπολίτου Φθιώτιδος,επιτροπευόντων Π.Παπανικολάου,Ι.Κορμάζου,Ρίζου Ψύλλου,Ι.Κωστορίζου,Α.Αργυρίου. Ανηγέρθη εκ βάθρων ο ιερός ούτος Αγίου Αθανασίου εν έτει σωτηρίω απλζ’ (1937) «
από το βιβλίο του Δημητρίου Θ.Νάτσιου
“Η Ιστορία της Στυλίδας-Από τα Φάλαρα στη Μεταπολεμική Στυλίδα”
