Εγκύκλιος Χριστουγέννων 2013

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ 

Ἐλέῳ τοῦ ὑπέρ ἡμῶν Ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ

Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Φθιώτιδος.

Πρός τόν εὐαγῆ Κλῆρον καί τόν εὐλαβῆ λαόν

τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

«Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε καὶ ἄνθρωπος εἰς οὐρανοὺς ἀναβέβηκε».

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί τέκνα τῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ ὀρθρινές καμπάνες τῶν Χριστουγέννων σήμερα ἀπό ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς Χριστιανοσύνης μέ τό γλυκοχάραμα τῆς ἡμέρας ἀνήγγειλαν στόν κόσμο ὅλο τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τήν γέννηση τῆς ἐλπίδος καί τήν ἀνατολή μιᾶς καινούργιας ἡμέρας κατά τήν ὁποία θά διαλύσει τά σκότη ὁ λάμπων Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, πού ἀνα­τέλλει ἀπό τό σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ.

«Λαός σκότει καθε­ζό­με­νος, ἰδέτω Φῶς λάμψαν τό ἀνέσπερον», πα­­νη­γυρικά διακηρύττει ἡ Ἐκ­κλησία μας. Τό φῶς αὐτό δέν ἔλαμψε μό­νο στήν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, ἔλαμψε καί λάμπει σ΄ὅλη τήν κτί­ση. Ὁ Ἐναθρωπήσας Υἱός καί Λόγος, ὡς πα­γκόσμιος Ἥλιος τῶν ἐπιγείων, τῶν ἐπουρανίων καί τῶν καταχθονίων δυ­νά­μεων φωτα­γώ­γη­σε τά σύμπαντα. Γι΄ αὐτό «τά σύμπαντα σήμε­ρον χαρᾶς πλη­ροῦ­νται• Χριστός ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου».

Τό φῶς αὐτό τῆς εὐδοκίας φωταγωγεῖ καί τίς ψυχές, πού πα­λεύ­ουν μέσα στό πνευματικό σκοτάδι νά ἀνακαλύψουν μιά διέξοδο, πού θά τούς ἐλευθερώσει ἀπό τό φόβο καί τήν ἀνασφάλεια τοῦ ἐρέβους.

 Χριστούγεννα σήμερα, ἡμέρα χαρᾶς καί σωτηρίας.

Μυστήριον ξένον ὁρῶ καί παράδοξον.

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, υἱός ἀνθρώπου γίνεται.

Ὁ Ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται.

Οἱ ἐν σκότει καί σκιᾶ εὕρομεν τήν ἀλήθειαν.

Μεθ΄ἡμῶν ὁ Θεός.

Τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ διαλέλυται.

Θεός ἐν σαρκί ἐφάνη.

Ὁ Παράδεισος ἠνεώχθη. Ὁ ὄφις κατηργήθη.

Θεός τό τεχθέν, ἡ δέ Μήτηρ Παρθένος.

Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανοὺς ἀναβέβηκε.

Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐπέφερε τομή στήν ἱστο­ρία τῆς ἀνθρωπότητος.. Ὁ κόσμος χωρίσθηκε στήν πρό Χρι­στοῦ καί μετά Χριστόν ἐποχή. Ἡ πρώτη περίοδος ἦταν «ἐν σκιᾷ», ἡ δεύ­τε­ρη περίοδος εἶναι «ἐν τῷ φωτί τοῦ προσώπου Του». Ὅσα ἐκήρυξε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἦταν γιά τόν κοι­νω­νικό, οἰκο­νο­μι­κό, ἐθνικό καί πνευματικό πολιτισμό μεγάλες και­νο­το­μίες. Αὐτή εἶναι ἡ εὐδοκία, τήν ὁποία κατά τήν νύκτα τῆς Γεν­νή­σε­ως οἱ Ἄγ­γε­λοι τοῦ οὐρανοῦ διελάλησαν ψάλλοντες: «Δόξα ἐν Ὑψί­στοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14). Μετά τόν Χρι­στό ὁ κόσμος ὅλος ἔγινε μιά οἰκογένεια «Ὑπὸ μίαν βασι­λείαν ἐγκό­σμιον αἱ πόλεις γεγένηνται. Καὶ εἰς μίαν δεσποτείαν Θεό­τη­τος τὰ ἔθνη ἐπίστευσαν». (Δοξαστικό Μεγάλου Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορ­τῆς τῶν Χριστουγέννων).

Καταργήθηκαν οἱ κοινωνικές διακρίσεις, οἱ πλούσιοι ἀνέλαβαν τήν στήριξη τῶν πτωχῶν, τά ἔθνη ἑνώθηκαν ἐν τῇ Ἐκκλησία καί ὁ μέχρι τότε πολιτισμός ἀπέκτησε τήν πραγματική του ἀξία θέτοντας στήν ἀρχή τῶν ἀξιῶν τήν ὑπέρτατη ἀξία, πού εἶναι ὁ Θεός.

«Τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ γεννηθέντος πεφώτισται τά σύμπαντα» ψάλλει πανηγυρικά τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων ἡ Ἐκκλησία μας. «Οἱ ἐν σκότει καί σκιᾷ εὕρομεν τήν ἀλήθειαν». Ἔλαμψε φῶς στίς καρ­διές καί σέ ὁλόκληρη τήν κτίση.

Τό σκοτάδι ἔδωσε τήν θέση του στή «ἀνατολή τῶν ἀνατολῶν» καί τό ἀνέσπερο φῶς τοῦ Χριστοῦ ἀγκάλιασε ὅλα τά ἔργα τῶν ἀν­θρώ­πων. Οἱ μεγάλες θεωρίες πέρασαν ὡς πράξη στήν καθημερινή ζωή, διότι «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰω. 1,14). Οἱ μεγάλες ἀξίες δέν περιορίσθηκαν στούς σοφούς, δέν ἔμειναν ἄπιαστες ἰδέες γιά τό λαό, ἀλλά ἔγιναν κτῆμα καί τῶν ἀγραμμάτων, πολλοί ἀπό τούς ὁποίους ἀνεδείχθησαν σοφώτεροι τῶν σοφῶν.

Ὁ Χριστός μίλησε στίς καρδιές ὅλων καί μέ ὅσους τόν ἐπίστευσαν ἄρχισε τήν ἀνάπλαση τῶν κοινωνιῶν καί τήν ἀλλαγή τοῦ κόσμου. «Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκε» (Στιχηρό ἰδιόμελο τῆς Λιτῆς τῶν Χριστουγέννων). Ὁ Χριστός μέ τήν ἐνανθρώπησή Του ἔδωσε νέο περιεχόμενο ζωῆς καί ἄνοιξε τήν πύλη τῆς Ἀθανασίας.

«Τήν Ἐδέμ Βηθλεέμ ἤνοιξε, δεῦτε ἴδωμεν» μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλη­σία μας. Μόνο ὁ Χριστιανισμός, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν προέ­λευ­σή του ἀπό τόν Θεό καί δέν λαλεῖ κατά τίς ὀρέξεις τοῦ διεφθαρμέ­νου ἀν­θρώ­που, μόνο αὐτός μέ τό ἀθάνατο Εὐαγγέλιο ἠμπορεῖ, ἄν οἱ ἄν­θρω­ποι θέλουν, νά δημιουργήσει τήν ὑγιᾶ κοινωνία, στήν ὁποία ὅλοι θά ζοῦν μέ ἀξιοπρέπεια καί εὐτυχία.

Χωρίς τόν Χριστό ὁ κόσμος παραμένει ὅπως ἦταν στήν περίοδο τοῦ Νόμου, μέ περιορισμένη τήν ἀλήθεια, μέ ἀδύναμες τίς ἐντολές κοινωνικῆς διαβιώσεως, μέ διαδρομή χωρίς προορισμό, μέ ζωή χωρίς προοπτική αἰωνιότητος.

«Τήν Ἐδέμ Βηθλεέμ ἤνοιξε». Ὁ Παράδεισος καί ἡ εὐτυχία στή γῆ περνᾶ πρῶτα ἀπό τήν Βηθλεέμ, δηλαδή ἀπό τήν ζωή καί τήν διδασκαλία τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ.

Γιατί ἀκόμη ἀναζητεῖ ὁ σημερινός κόσμος τήν εἰρήνη καί τήν εὐδοκία; Γιατί 2013 χρόνια μετά τήν Γέννηση τοῦ Σωτῆρος οἱ ἄνθρω­ποι ἐξακολουθοῦν νά ὑποφέρουν μέσα στό σκοτάδι τῆς κακίας καί τῆς ἁμαρτίας; Γιατί ἀναζητοῦν τήν εὐτυχία σέ μάταιους δρόμους.

Ὀργανώνονται κοσμικά, προγραμματίζουν τή ζωή τους χωρίς τόν Θεό, ἐφευρίσκουν καί ἐπινοοῦν τρόπους καί μεθόδους, ἀλλά ὑποτιμοῦν τήν δυναμική τοῦ Εὐαγγελίου, τό ὁποῖο, ὅπως γράφει στόν Τιμόθεο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἔχει «ἐπαγγελία ζωῆς τῆς νῦν καί τῆς μελλούσης» (Α΄ Τιμοθ. 4,8).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Ἠμπορεῖ τά φετινά Χριστούγεννα νά ἔχουν πιό πολύ ἀποτυπωμένη τή δοκιμασία, πού περνᾶ ὁ λαός μας, πλήν ὅμως κάθε Χριστούγεννα καί κάθε μέρα ὁ ἄνθρωπος, πού ζεῖ μακρυά ἀπό τόν Θεό, ἀντιμετωπίζει τά δεινά πού ἐπισωρεύει στόν κόσμο ἡ χωρίς Θεό ζωή, ἡ χωρίς Χριστό κοινωνία, ἡ χωρίς δικαιοσύνη νομοθεσία καί ὄχι μόνο ἀντιμετωπίζει, ἀλλά καί ὁ ἴδιος κατασκευάζει καί προ­κα­λεῖ, μέ ἀποτέλεσμα ὁ κόσμος νά γίνεται μιά φυλακή μέ φυλακισμένο τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο καί ὁλόκληρη τήν κοινωνία.

Σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή ὁ κόσμος καί ἰδιαίτερα ἡ πατρίδα μας ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν εὐδοκία τῆς Βηθλεέμ γιά νά σταθεῖ καί μή παραφρονήσει, γιά νά ἐμψυχωθεῖ καί μή δειλιάσει, γιά νά βρεῖ τό φῶς μέσα στό πυκνό σκοτάδι τῆς ἀπελπισίας.

Ἡ νύκτα τῆς ἀπογνώσεως θά περάσει. Θά ἀνατείλει ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, πού θά λειώσει τούς πάγους τῶν περιπετειῶν καί θά ἀνάψει τή φλόγα τῆς ἐλπίδος, γιά ἕνα καλύτερο μέλλον.

Τό μήνυμα τῶν Ἀγγέλων πρός τούς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ εἶναι σάλπισμα ἐλπίδος καί χαρᾶς γιά ὅλους ἐμᾶς: «Μή φοβεῖσθε• ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστί Χριστός Κύριος…» (Λουκ. 2,11).

Τῷ δέ δι΄ἡμᾶς Νηπιάσαντι Χριστῷ, δόξα, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν!

Μετά πατρικῶν ἑορτίων εὐχῶν.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ