Παρακολουθήσαμε σήμερα την παρέλαση της 25ης Μαρτίου στη Στυλίδα.
Νέα παιδιά καμαρωτά , με το βλέμμα ψηλά, τίμησαν γι’ άλλη μία φορά την πατρίδα και τους προγόνους μας.
Τι να είχαν άραγε αυτά τα παιδιά εκείνη την ώρα στο μυαλό τους ?
Και τι να είχαν αντίστοιχα στο μυαλό τους όσοι αριστερά και δεξιά στεκόντουσαν και τους χειροκροτούσαν?
Τα περίπου 8 λεπτά ήταν αρκετά για να σκεφτούμε το πριν και το μετά από την παρέλαση.
Μια παρέλαση είναι πάντα μια καλή στιγμή για να καμαρώσεις τα νιάτα αλλά και για να σκεφτείς …. “πού πάμε? ποιο είναι το μέλλον των παιδιών μας?τι κάνουμε εμείς γι’αυτό”.
Μια διπλή γιορτή η σημερινή ,που γι’άλλη μία φορά πρέπει να μας προβληματίσει σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.
Τα νιάτα είναι η ελπίδα μας
αλλά τα νιάτα ελπίζουν στη δική μας σοφία.