ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ (ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΤΕ ΗΔΗ…) ΤΟΥ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΙΑ “ΣΩΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ” ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ….
ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΣΥΝΤΑΓΗΣ ΤΕΛΙΚΑ?
Ο Σωτήρης Παπαμιχαήλ (Διαδρομές, φύλλο 9, Σεπτέμβριος 2010) μας δίνει τα υλικά της επιτυχίας, αρκεί εμείς να βάλουμε το δήμαρχο.
Δεν ξέρω πόσοι πιστεύουν ότι η διεκδίκηση της Δημαρχίας είναι ένας αγώνας ανάμεσα σε σοβαρές προτάσεις και προγράμματα, όμως η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Υπάρχει μια συνταγή για να γίνει κάποιος δήμαρχος, που πάντα πετυχαίνει και μπορεί να τη δοκιμάσει ο καθένας. Βέβαια θέλει- όπως κάθε συνταγή – δουλειά, ακρίβεια & συνέπεια.
Αλλά ας ξεκινήσουμε με τη συνταγή για υποψήφιους δημάρχους. Παίρνουμε τρία αυγά!!! Λάθος, παίρνουμε τις τρείς ηλικίες, (Νεολαία, Μέση ηλικία και Τρίτη ηλικία). Από αυτούς θα ζητήσουμε ψήφο κι έτσι, με βάση τα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητες αυτών, θα δουλέψουμε ώστε να φτιάξουμε το ψηφοδέλτιο που θα μας δώσει τη νίκη.
Ας ξεκινήσουμε από την τρίτη ηλικία κι ας δούμε λοιπόν τι χρειάζεται αυτή ώστε να μας ψηφίσει.
1. Χρειαζόμαστε μερικούς γιατρούς (καλό θα είναι να εργάζονται στο ΙΚΑ). Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των γιατρών τόσο καλύτερα. Οι γιατροί του ΙΚΑ κυρίως (αλλά και όλοι οι γιατροί) μπορούν να επηρεάσουν μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων της τρίτης ηλικίας, διότι οι ηλικιωμένοι τους εμπιστεύονται και έχουν τακτική επαφή μαζί τους.
2. Δημιουργούμε καλές σχέσεις με τους παπάδες σε κάθε ενορία. Εκκλησιαζόμαστε τακτικά και προσπαθούμε να δίνουμε την εντύπωση του καλού χριστιανού, που σέβεται τις θρησκευτικές παραδόσεις. Επίσης βάζουμε στο ψηφοδέλτιό μας μια δόση εκκλησιαστικών παραγόντων (ταμίες ενοριών, ψάλτες κλπ.)
3. Ρίχνουμε μια ομάδα ηλικιωμένων οπαδών μας στα ΚΑΠΗ, ώστε να δέσει η σάλτσα που δημιουργήσαμε με την Εκκλησία και το ΙΚΑ. Εάν μέχρι εδώ οι κινήσεις μας ήταν μελετημένες σωστά, τότε σίγουρα πετύχαμε να φτάσουμε, και ίσως να ξεπεράσουμε, το 60% των ψηφοφόρων της τρίτης ηλικίας.
Ας πάμε τώρα στη νεολαία.
Εδώ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Θέλουμε μία κινητική και δημιουργική ομάδα από τουλάχιστον δέκα εθελοντές νεολαίους. Τους ρίχνουμε στο facebook και στα υπόλοιπα κοινωνικά δίχτυα, με στόχο την προβολή των κινήσεων του υποψήφιου (όσοι έχετε λογαριασμό στο facebook, ξέρετε από καλημέρες και βαθυστόχαστες σκέψεις του τύπου «ξύπνησα με κέφι σήμερα, σας αγαπάω όλους»). Ενημερώνουν για τις καθημερινές επαφές του υποψηφίου με κοινωνικές ομάδες («σήμερα οι άνεργοι μπουζουκτσήδες συνάντησαν τον ΥΠΟΨΗΦΙΟ κλπ»), ώστε να φαίνεται ότι δουλεύει όλη μέρα.
Οι συνεργάτες από τη νεολαία οφείλουν να γράφουν καθημερινά στη σελίδα του υποψηφίου «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΥΠΟΨΗΦΙΕ». Οφείλουν σε κάθε άρθρο τους να έχουν αναφορά στο όνομά του και καλό θα είναι το άρθρο να συνοδεύεται και από μια φωτογραφία του. Οι ικανότεροι από τους εθελοντές αναλαμβάνουν να διαχειρίζονται το λογαριασμό του υποψηφίου (έτσι ώστε να φαίνεται ότι δήθεν το κάνει ο ίδιος προσωπικά) και να «ανεβάζουν» για λογαριασμό του μουσικά θέματα και βίντεάκια. Η μουσική που «ανεβάζουν» καθώς και τα βίντεο πρέπει να είναι μοντέρνα, ώστε να δίνουν την εικόνα του σύγχρονου και δραστήριου υποψηφίου. Επίσης πρέπει να «ανεβάζουν» τραγούδια για τον έρωτα, ώστε ο υποψήφιος να μη φαίνεται διαφορετικός από την πλειοψηφία των συμμετεχόντων στο κοινωνικό δίκτυο. Καλό είναι επίσης να βάζουν και θέματα από αθλητικές δραστηριότητες.
Ένας σωστός υποψήφιους ενδιαφέρεται και για τον αθλητισμό και για τον έρωτα. (Σημαντική παρατήρηση: Προσοχή μη φτάσουν σε υπερβολές και δώσουν την εικόνα του τεμπέλη, που όλη μέρα τριγυρνά στο facebook και δεν δουλεύει, καθώς και να κρατάνε μια κάποια ουδέτερη στάση στα ερωτικά ζητήματα, ώστε να μη δημιουργηθούν προβλήματα αντιζηλιών κλπ).
Η νεολαία σήμερα ασχολείται ελάχιστα έως καθόλου με τα δημοτικά θέματα. Στόχος λοιπόν όλης αυτής της δράσης στο διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα είναι ο εξής: Όταν ο νεολαίος ψηφοφόρος βρεθεί μπροστά στην κάλπη να έχει την εικόνα του υποψηφίου, να θυμάται το όνομα του και φυσικά να νιώθει ότι ψηφίζει κάποιον που είναι φίλος του από το διαδίκτυο (στα κοινωνικά δίκτυα οι χρήστες ως γνωστόν γίνονται μεταξύ τους φίλοι) και όχι έναν άγνωστο. Όπως είπα, ελάχιστοι νέοι ασχολούνται με τα προγράμματα και τις θέσεις των παρατάξεων και των υποψηφίων Δημάρχων: έτσι, η αίσθηση της φιλικής σχέσης με τον υποψήφιο είναι σημαντικός λόγος για να τον ψηφίσει ένας νέος. Νιώθει ότι ψηφίζει ένα φίλο ή, έστω, ότι ψηφίζει τον μοναδικό υποψήφιο που γνωρίζει.
Άλλη μια καλή κίνηση είναι η ασχολία με τα αθλητικά σωματεία. Εδώ χρειάζεται προσοχή στο μοίρασμα των δόσεων. Δεν πρέπει να υπάρχουν παραπονεμένα σωματεία. Όλα πρέπει να έχουν την ίδια προσοχή. Καλό θα είναι οι εθελοντές νεολαίοι, που είπαμε στην αρχή, να είναι και μέλη των σωματείων της περιοχής.
Τέλος, ένας ακόμη χώρος δράσης είναι τα μπαρ και οι καφετέριες. Οι εθελοντές νεολαίοι, που εργάζονται για τον υποψήφιο σε αυτό τον τομέα, πρέπει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου να βρίσκονται καθημερινά στα μπαρ και στις καφετέριες από τις οποίες θα περνά ο υποψήφιος, να τους χαιρετά και αυτοί φυσικά να τον συστήνουν στους φίλους τους.
Και φτάνουμε στη μέση ηλικία.
Εδώ τα πράγματα είναι σημαντικό να γίνουν πολύ μεθοδικά. Η μέση ηλικία είναι η βάση του εκλογικού σώματος. Με αυτό το δεδομένο, χωρίζουμε τους ψηφοφόρους της μέσης ηλικίας σε δύο κρίσιμους τομείς:1) Οι ψηφοφόροι που επηρεάζονται από το χώρο και 2) Οι ψηφοφόροι που επηρεάζονται από το επάγγελμα. Ο σωστός συνδυασμός αυτών των δύο, δίνει τη νίκη.
Αλλά ας γίνω πιο σαφής.
Χώρος. Οι χώροι δράσης για τη μέση ηλικία, είναι τα καφενεία, οι καφετέριες και οι ταβέρνες. Όλοι οι παραπάνω χώροι αποτελούν χώρους “πολιτικής” ζύμωσης στην Ελλάδα. Συνεπώς χρειαζόμαστε ικανά άτομα, τα οποία δρουν στους χώρους αυτούς και μάλιστα έχουν την αποδοχή αυτών που συχνάζουν εκεί. Χρειαζόμαστε λοιπόν καλούς ταβλαδόρους, καλούς παίκτες του Θανάση και της πρέφας. Άτομα ικανά, με κύρος στο καφενείο και με τη γενική αποδοχή, για το ταλέντο και τις γνώσεις τους στα παιχνίδια αυτά. Καλή περίπτωση αποτελούν οι συνταξιούχοι του Δημοσίου, της Πυροσβεστικής, των Σωμάτων Ασφαλείας, και των ΔΕΚΟ, διότι πολλοί από αυτούς, έχουν άπειρες ώρες προϋπηρεσίας στο τάβλι και το Θανάση. Πέρα όμως από τις ικανότητές τους στα αθλήματα αυτά, έχουν και πείρα διοίκησης (ειδικά οι έχοντες υπηρετήσει στα σώματα ασφαλείας διαθέτουν τόλμη, δυναμισμό και εμπειρία συγκρούσεων, στοιχεία απαραίτητα και σημαντικά στον πόλεμο του προεκλογικού αγώνα, αλλά και στην περίοδο της διοίκησης – μετά τη νίκη – διότι έχουν μάθει να σέβονται την ιεραρχία και να υπακούουν χωρίς αντιρρήσεις στις διαταγές του ανωτέρου).
Και πάμε στο δεύτερο σημαντικό στοιχείο: επαγγέλματα.
α. Επιχειρηματίες. Ζητάμε νέους και επιτυχημένους επιχειρηματίες. Δίνουν την αίσθηση του δυναμικού και δημιουργικού ψηφοδελτίου.
β. Νομικοί και οικονομολόγοι. Επαγγέλματα που έχουν παραδοσιακά δεσμούς με την εξουσία. Τα επαγγέλματα αυτά διοικούν την Ελλάδα από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Νομικοί ικανοί να μιλάνε χωρίς να δεσμεύονται και να δίνουν υποσχέσεις χωρίς δεσμεύσεις. Οικονομολόγοι ικανοί να χειρίζονται τους αριθμούς με τον τρόπο που τους βολεύει. Παράλληλα, τα δύο αυτά επαγγέλματα μαζί με τους γιατρούς και τους αξιωματικούς των σωμάτων ασφαλείας, δίνουν στο ψηφοδέλτιό μας την αίσθηση σοβαρής και ικανής για διακυβέρνηση ομάδας.
γ. Μηχανικοί και Κατασκευαστές. Παρά το «κακό» όνομα που έχουν είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία ενός Δήμου και μάλιστα στον πλέον ευαίσθητο τομέα, που είναι τα δημόσια έργα. (Μη ξεχνάτε «τα έργα βγάζουν Πρωθυπουργό» (παππούς Κ. Καραμανλής – πόσο μάλλον Δήμαρχο)
δ. Πρόσωπα και Ονόματα με μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Καλλιτέχνες κάθε είδους, κυρίως όμως καλλιτέχνες που προβάλλονται στην τηλεόραση: ηθοποιοί, τραγουδιστές, μοντέλα (και οι μοντέλες καλλιτέχνες είναι, μη γελάτε).
Με τη σωστή δόση από τα παραπάνω υλικά, μένει μια μικρή ακόμη απόφαση να παρθεί και η δημαρχία είναι εξασφαλισμένη. Το δίλημμα που μένει να αποφασιστεί είναι το εξής: ανεξάρτητος ή με στήριξη από κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα; Εδώ είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις τοπικές ιδιαιτερότητες, αλλά και τα χαρακτηριστικά και τις πολιτικές τάσεις της εποχής.
Και οι δύο παραπάνω περιπτώσεις έχουν θετικά και αρνητικά. Ένα από το θετικά της στήριξης από κάποιο μεγάλο κόμμα είναι ότι ξεκινά ο υποψηφίους με μια βάση, μια «μαγιά», όπως λέμε στην μαγειρική. Το αρνητικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι αφαιρεί σημαντικές υποψηφιότητες μελών για το ψηφοδέλτιο, οι οποίες μπορεί να προέρχονται από άλλο ιδεολογικοπολιτικό χώρο, αλλά να έχουν πολλα ψηφαλάκια.
Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο, που στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να κρίνει τη νίκη, (ειδικά αν οι προβλέψεις – παρά τις προσπάθειές μας – δεν μας την έχουν εξασφαλίσει), είναι η ΧΑΛΑΣΜΕΝΗ ΣΑΛΤΣΑ ή αλλιώς η ΛΑΣΠΗ. Ρίξτε τη στον αντίπαλο σε όσο μεγαλύτερες ποσότητες μπορείτε. Η θεωρία του Γκέμπελς παραμένει ισχυρή: πείτε όσα ψέματα κι όσο μεγάλα μπορείτε, ώστε να βλάψετε τον αντίπαλο. Πες – πες, πάντα κάτι μένει.
Αυτά είναι τα σωστά υλικά για να γίνει κάποιος Δήμαρχος. Προσθέτουμε και ένα πρόγραμμα έργων (άσχετα αν θα το διαβάσει κανείς) και κερδίσαμε!
Καλή επιτυχία!
……..Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική…..
