Την άνοιξη και το καλοκαίρι οι περισσότεροι από εμάς ταλαιπωρούμαστε από τσιμπήματα εντόμων.Ιδίως για όσους ζουν στην επαρχία ή έρχονται σε επαφή με ζώα τα τσιμπήματα αυτά είναι μέρος μιας οδυνηρής καθημερινότητας.
Πώς μπορούμε να προστατευτούμε?Τι κάνουμε σε περίπτωση που μας τσιμπήσει ένα έντομο?
Μιλήσαμε με τη Δρ. Χρύσα Ζησίμου Πολιτοπούλου, Δερματολόγο- Αφροδισιολόγο, η οποία μας έδωσε κάποιες εξαιρετικά χρήσιμες συμβουλές.
Διαβάστε παρακάτω τις συμβουλές που δίνει στους αναγνώστες του stilida.com
Τσιμπήματα εντόμων : πρόληψη και θεραπεία
Μια απ’ τις συνηθισμένες αιτίες επίσκεψης σε δερματολογικό ιατρείο την άνοιξη και το καλοκαίρι, είναι ο έντονος κνησμός και το βλατιδώδες εξάνθημα το οποίο προκαλείται από τσιμπήματα διαφόρων εντόμων.
Οι δερματικές αντιδράσεις σε δήγματα εντόμων,είναι φλεγμονώδεις και/ή αλλεργικές αντιδράσεις,που χαρακτηρίζονται από ένα έντονα κνησμώδες εξάνθημα το οποίο εμφανίζεται στις θέσεις των δηγμάτων , ώρες ή μέρες μετά από το τσίμπημα. Εκδηλώνεται με μικρές κνησμώδεις βλατίδες, βλατιδοφυσαλίδες και/ή πομφόλυγες (φουσκάλες) που επιμένουν επί μέρες έως εβδομάδες (οι ασθενείς συνήθως δεν γνωρίζουν ότι έχουν υποστεί τα δήγματα). Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να παρατηρηθούν συστηματικά συμπτώματα από ήπια εως σοβαρά, ενώ μπορεί να επέλθει θάνατος από αναφυλακτικό σοκ. Τα δήγματα των αρθροπόδων αποτελούν επίσης τη μέθοδο μετάδοσης πολλών συστηματικών και παρασιτικών λοιμώξεων.
Τα συμπτώματα είναι ο κνησμός και μερικές φορές άλγος (πόνος) στη θέση του δήγματος.
Κατά την κλινική εξέταση συνήθως βλέπουμε ερυθρές βλατίδες στην κορυφή των οποίων συχνά υπάρχει φυσαλίδα και οι βλάβες συνήθως είναι μικρότερες του 1cm. Ο δερματολόγος κατά την κλινική εξέταση, μπορεί να αποκαλύψει το κεντρικό σημείο που αντιστοιχεί στο τσίμπημα του παρασίτου. Πολλές φορές βλέπουμε κακοποιημένες βλάβες από ξεσμό και δευτεροπαθώς επιμολυσμένες. Οι βλάβες όταν ιαθούν αφήνουν συχνά υπέρ ή υπό μελάγχρωση.
Τι είναι όμως αυτό που μας τσιμπάει;
Υπάρχουν 5-9 τάξεις αρθροπόδων που προκαλούν με τα δήγματά τους τοπικές και συστηματικές αντιδράσεις (αραχνοειδή, χειλόποδα , διπλόποδα, έντομα κ.α.)
Τα πιο συνηθισμένα τσιμπήματα γίνονται από:
Κουνούπια : τα δήγματα συνήθως εμφανίζονται ως βλατιδώδης κνίδωση σε εκτεθειμένες περιοχές. Οι αντιδράσεις μπορεί να είναι κνιδωτικές, εκζεματώδεις ή κοκκινοματώδεις.
Ημίπτερα (κοριοί) : τα δήγματα των κοριών προκαλούν βλατιτώδη κνίδωση με χαρακτηριστική γραμμοειδή διάταξη.
Ψύλλοι: βλατιδώδης , κνισμώδης κνίδωση σε εκτεθειμένες περιοχές.
Οικιακές μύγες: οι προνύμφες εναποτίθενται σε οποιαδήποτε εκτεθειμένη δηγματική περιοχή και εξελίσσονται σε σκώληκες , οι οποίοι είναι ορατοί στην επιφάνεια της πληγής.
Μαύρες μύγες: εγχύουν αναισθητικό με αποτέλεσμα το αρχικό τους δήγμα να είναι ανώδυνο.Αργότερα γίνεται επώδυνο με κνησμό, ερύθημα και οίδημα.
Υμενόπετρα (μέλισσες, σφήκες): το κεντρί των θηλυκών μελισσών ή σφηκών προκαλεί άμεσο καυσο/άλγος, ακολουθούμενο από έντονη τοπική ερυθηματώδη αντίδραση με οίδημα και κνίδωση.
Μπορεί να προκληθεί αγγειοοίδημα, γενικευμένη κνίδωση και/ή αναπνευστική αναπνευστική ανεπάρκεια λόγω οιδήματος του λάρυγγα και/η καταπληξία (shock)
Τσιμπούρια (κρότωνες)
Ευαισθησία σε τσιμπήματα εντόμων
Φαίνεται ότι τα έντομα προτιμούν να τσιμπούν άτομα περισσότερο από άλλα και έχουμε διαφορετικά επίπεδα ευαισθησίας σε τσιμπήματα. Γενικά όμως, αυτοί που είναι πιο ευαίσθητοι είναι τα παιδιά και αυτοί που δέχονται τσιμπήματα πιο συχνά.
Πως μπορούμε όμως να προστατευτούμε από τα τσιμπήματα;
Η πρόληψη παίζει και εδώ σημαντικό ρόλο.
1)αποφυγή επαφής με αρθρόποδα
2)εφαρμογή εντομοαπωθητικών χώρου αλλά και ατομικών εντομοαπωθητικών προϊόντων (κρέμες ή τσιρότα ή σιτρονέλα) τα οποία είναι απαραίτητα κυρίως στα μικρά παιδιά.
3)εφαρμογή προληπτικών προστατευτικών μέτρων (δικτυωτά πλέγματα, κατάλληλα ενδύματα κ.α.)
4)ψεκασμό του σπιτιού.
Είναι γνωστό σε όλους μας ότι το κυριότερο και πιο ενοχλητικό σύμπτωμα ενός τσιμπήματος είναι ο κνησμός. Ο ξεσμός των βλαβών συνήθως οδηγεί σε δευτεροπαθή λοίμωξη της διαβρωμένης επιδερμίδας από στρεπτόκκοκο της ομάδας Α και/ή χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο με αποτέλεσμα μολυσματικό κήριο ή έκθυμα.
Θεραπεία:
1) αντιισταμινικά: χορηγούμε για λίγες μέρες αντιισταμινικά για να ανακουφιστεί ο ασθενής από τον έντονο κνησμό και να μειώσουμε την αλλεργική αντίδραση στο τσίμπημα.
2) Κορτικοστεροειδή: τα τοπικά κορτικοστεροειδή χορηγούνται για σύντομο χρονικό διάστημα και είναι χρήσιμα ειδικά στις έντονες κνησμώδεις φλεγμονώδεις βλάβες.
3) Αντιμικροβιακοί παράγοντες: εάν υπάρχει δευτεροπαθής λοίμωξη, μπορούν να χορηγηθούν τοπικά αντιβιοτικά και εάν η λοίμωξη είναι εκτεταμένη, τότε χορηγούμε το κατάλληλο αντιβιοτικό.
Δρ.Χρύσα Ζησίμου Πολιτοπούλου
Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος
