Επιστολή διαμαρτυρίας για την τιμολογιακή αύξηση του νερού άρδευσης στη Σπαρτιά, αναρτήθηκε στο προφίλ του facebook του Πολιτιστικού Συλλόγου Σπαρτιάς, η οποία εστάλη από κάτοικο της Σπαρτιάς προς το Δ.Σ.του Δήμου Στυλίδας.
Διαβάστε την επιστολή
ΠΡΟΣ
ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΤΥΛΙΔΑΣ
“Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε την αύξηση, με κατά πλειοψηφίαν απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου, του νερού άρδευσης από € 2,80 σε € 4,00 ανά ώρα και μάλιστα χωρίς να προσδιορίζεται η ποσότητα της παροχής (ως γνωστό η ώρα είναι μέτρο μέτρησης του χρόνου και όχι του όγκου ή του βάρους).
Το γεγονός αυτό αποτελεί το δεύτερο ισχυρότατο πλήγμα που δεχόμαστε οι κάτοικοι της Σπαρτιάς, σχετικά με την διαχείριση των υδατίνων πόρων του τόπου μας. Το πρώτο είχε σχέση με την ύδρευση και συγκεκριμένα με την κατάργηση αμέσως μετά την, διά της βίας του νόμου, κατάρ-γηση της κοινότητάς μας και υπαγωγής μας στους μετέπειτα Δήμους Εχιναίων και Στυλίδας. Η κα-τάργηση κατ’ ουσίαν της αυτοδιοίκησής μας επέφερε και κατάργηση κεκτημένων δικαιωμάτων μας και επιβολή στην ημιορεινή κοινότητά μας του δικαίου του ισχυρού.
Όσο υπήρχε η κοινότητα από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάιο οι κάτοικοι απολάμβαναν δωρεάν το σύνολο του νερού που κατανάλωναν για ύδρευση και από τον Ιούνιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο υπήρχε δωρεάν παροχή, ανάλογα με την επάρκεια, μέχρι 30 m3 ανά υδρόμετρο ώστε το νερό να επαρκεί για όλους, γιατί ως γνωστόν η Σπαρτιά υποφέρει από ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΥΔΑΤΟΣ. Αμέσως σχεδόν μετά την δημιουργία του Δήμου Εχιναίων καταργήθηκε το μέχρι τότε ισχύον κα-θεστώς και επεβλήθη τιμολόγηση στο σύνολο της κατανάλωσης του νερού ύδρευσης και μάλιστα με την ίδια τιμή που ισχύει σε παραθαλάσσια και πεδινά προνομιακά διαμερίσματα. Επεβλήθη δηλαδή το δίκαιον του ισχυρού και αυξήθηκε η ανισότητα μεταξύ των κατοίκων του Δήμου.
Σημειωτέον ότι ουδέν αξιόλογο έργο έγινε σχετικό με την ύδρευση ή την άρδευση μετά την κατάργηση της κοινότητας.
Οι αποφάσεις αυτές, πρώτα του Δήμου Εχιναίων και σήμερα του Δήμου Στυλίδας ως είναι αναμενόμενο προξενούν απογοήτευση και αγανά
κτηση στους κατοίκους και των δύο οικισμών της πρώην κοινότητας Σπαρτιάς διότι∙
1. Το νερό είναι εκ των φυσικών αγαθών τα οποία άνθρωποι, ζώα και φυτά πρέπει να τα απολαμβάνουν ελεύθερα και δωρεάν και γι’ αυτό πρέπει να φροντίζουν οι ανθρώπινες κοινωνίες διά των θεσμών τους, οι οποίες πρέπει επίσης να φροντίζουν για την αποφυγή κατάχρησης αυτού του δικαιώματος εκ μέρους των ισχυρών.
2. Επιπλέον οι Σπαρτιώτες έχουν αγωνιστεί σκληρά και πολλοί εκ των προγόνων μας έχουν πληρώσει με τη ζωή τους ώστε όλοι να έχουμε ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στον φυσικό πλούτο του τόπου μας. Προτίμησαν την πλήρη στερήσεων και κακουχιών, αλλά ελεύθερη ζωή στις κορυφές της όθρυος από την υποταγή στον αγά και τον κο-τζαμπάση. Πολέμησαν για να είναι αυτοί, ο λαός, αφέντες στον τόπο τους ακόμη και στα μακρινά Ψαρά, όπου κάποιοι εξ αυτών έπεσαν μαχόμενοι. Αντιστάθηκαν στους τσιφλικάδες, που ήταν οι διάδοχοι των αγάδων και των κοτζαμπάσηδων, και έγιναν με τους αγώνες τους και το υστέρημά τους κυρίαρχοι του τόπου που κατοικούν. Έτσι το δάσος της Σπαρτιάς, από το οποίο πηγάζει το σύνολο των υδάτων άρδευσης και ύδρευσης, δεν είναι ιδιοκτησία του κράτους της εκάστοτε ισχυρής τάξης, ούτε ατομική ιδιοκτησία μεγαλοϊδιοκτήτη, ούτε ιδιοκτησία Δημοτική, του οργάνου δηλαδή επιβολής της θέλη-σης της κρατικής εξουσίας, αλλά ιδιοκτησία συνεταιριστική δηλαδή κοινή-κοινωνική των κατοίκων της Σπαρτιάς. Διά ταύτα είναι αδια-νόητη η καταβολή χρηματικού αντιτίμου για την οποιαδήποτε χρήση του νερού από τους κατοίκους-χρήστες πέραν των εξόδων συντήρη-σης και διαχείρισης.
3. Γνωστοποιούμε σε όσους ίσως δεν γνωρίζουν ότι ουδεμία πηγή ε-νέργειας χρησιμοποιείται για την μεταφορά του νερού ύδρευσης και άρδευσης στους χώρους χρήσης του. Η ροή είναι φυσική λόγω της μεγάλης διαφοράς υψομέτρου μεταξύ των πηγών και των ελαιοπερι-βόλων και οικισμών. Το νερό μάλιστα της άρδευσης ρέει μέσω α-πηρχαιωμένων και μισοκατεστραμμένων τσιμενταυλάκων (σε μερικά σημεία και χωμάτινων), χωρίς μηχανισμούς ισόποσης κατανομής του ύδατος, με απουσία λόγω καταστροφών και κλοπών ακόμη και των θυρίδων εξαγωγής αυτού εκ των αυλάκων με αποτέλεσμα τις μεγάλες απώλειες κατά την διαδρομή ενός ΕΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ φυσικού αγαθού. Απουσιάζουν δηλαδή ακόμη και έργα συντήρησης, που θα δικαιολογούσαν όχι την αύξηση, αλλά την παραμονή της τιμής του νερού στα προηγούμενα επίπεδα.
4. Ως γνωστόν βρισκόμαστε εν μέσω μιας μεγάλης κρίσης του κοινω-νικοοικονομικού συστήματος που ζούμε, η οποία συνεχώς βαθαίνει. Τα έσοδα της λαϊκής οικογένειας συνεχώς μειώνονται ενώ ταυτό-χρονα υποχρεούται να καταβάλει υπέρογκα ποσά για φόρους και μάλιστα έμμεσους, που είναι οι πλέον άδικοι. Συνυπολογιζομένων των άμεσων και των έμμεσων φόρων ο αγρότης ήταν και είναι από τους βαρύτατα φορολογούμενους πολίτες της χώρας μας. Έτσι για την αγροτική οικογένεια η κατάσταση είναι τραγική και ίσως στην περιοχή μας πιο δύσκολη, αφού τα τελευταία χρόνια η παραγωγή εί-ναι ιδιαίτερη μικρή, ακόμη και μηδενική για κάποιους παραγωγούς και οι τιμές των προϊόντων μας πολύ χαμηλές σχετικά με το κόστος παραγωγής. Για τους παραγωγούς μάλιστα της Σπαρτιάς τα πράγμα-τα είναι πιο δύσκολα, αφού λόγω του επικλινούς και φτωχού εδάφους η παραγωγή είναι πλέον του μισού μικρότερη απ’ αυτή των πεδινών ελαιώνων, με υψηλής βέβαια θρεπτικής αξίας, γεύσης και διατηρη-σιμότητας καρπούς, αλλά μικρότερους σε μέγεθος, γεγονός που μει-ώνει και την εμπορική τους αξία. Έχει επιβληθεί κι εδώ το δίκαιο του ισχυρού και του ποικιλοτρόπως εκπαιδευμένου καταναλωτή να προτιμά το φανταχτερό και να πληρώνει γι αυτό περισσότερα από αυτό που έχει πραγματική αξία. Το πρόβλημα θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο η εφαρμοζομένη εισπρακτική επί του νερού πολιτική του Δήμου, αφού κάποιοι εκ των παραγωγών μη δυνάμενοι να κατα-βάλουν τα απαιτούμενα τέλη δεν θα αρδεύσουν με αποτέλεσμα την ακαρπία και το ξεκλήρισμά τους. Η αύξηση δηλαδή της τιμής του νερού θα οδηγήσει στην περαιτέρω φτωχοποίησή μας και στην ταχύτατη ερήμωση των οικισμών μας.
5. Για τον κάτοικο της Σπαρτιάς με το μειωμένο κατά πολύ εισόδημα ο λαχανόκηπος και η εκτροφή κάποιων ζώων δεν είναι πλέον επιλογή, αλλά ανάγκη. Ο λαχανόκηπος όμως και τα ζώα έχουν ανάγκη από νερό και είναι θλιβερό να μεταφέρουμε νερό με υδροφόρες για την κάλυψη αυτών των αναγκών λόγω του μεγάλου κόστους του νερού ύδρευσης. Εμείς δεν γεμίζουμε πισίνες, δεν ποτίζουμε γκαζόν, λαχα-νόκηπους και ζώα έχουμε για τις ανάγκες μας και με την σχετικά με το νερό πολιτική του Δήμου έχουμε την αίσθηση ότι τιμωρούμαστε γι’ αυτά.
Διά ταύτα αιτούμαστε
Α. την κατάργηση της αύξησης στο νερό άρδευσης και την περαιτέ-ρω μείωση αυτού κάτω από τα € 2,80 που ίσχυε μέχρι πέρυσι
Β. την δημοσίευση κανονισμού άρδευσης στον οποίο οπωσδήποτε θα εμφαίνεται ο όγκος της χορηγούμενης ανά ώρα παροχής, το μέγιστο των ωρών που δύνανται να χορηγηθούν ανά στρέμμα αρδευόμενης έκτασης όπως αυτό εμφανίζεται στο λεγόμενο έντυπο Ε9 του ι-διοκτήτη, και ο τρόπος με τον οποίο θα υπάρχει διαφάνεια της χορή-γησης ύδατος από τον εκάστοτε υδρονομέα.
Γ. την άμεση συντήρηση των τσιμενταυλάκων και αγωγών μεταφο-ράς νερού και την αντικατάσταση του συνόλου αυτών από κλειστούς υπό πίεση αγωγούς .
Δ. τον προγραμματισμό στο άμεσο μέλλον που είναι αναγκαίο να μη υπερβαίνει την τριετία κατασκευής λιμνοδεξαμενών για την επίλυση του προβλήματος άρδευσης, γιατί όπως προαναφέρθηκε ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΙΑ ΦΥΣΙΚΟ ΕΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΑΓΑΘΟ.
Ε. την επαναφορά της πολιτικής διαχείρισης της πρώην κοινότητας σε σχέση με την ύδρευση. Στην περίπτωση που προβληθεί, το κατά τη γνώμη μας ανεδαφικό επιχείρημα ότι αυτό δεν μπορεί να εφαρ-μοστεί, να υπάρξει τιμολόγηση μόνο του νερού που καταναλίσκεται από αρχές Μαΐου μέχρι τέλους Σεπτεμβρίου και με μάλιστα με δω-ρεάν δυνατότητα κατανάλωσης τουλάχιστον 15 m3 ανά υδρόμετρο. Ως γνωστόν οι παραγωγοί της Σπαρτιάς αποθηκεύουν σχεδόν το σύ-νολο του βρώσιμου ελαιόκαρπου και αυτό απαιτεί μεγάλες ποσότη-τες ύδατος κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες, αλλά αυτή η κατανάλωση, λόγω της εποχής, δεν επιφέρει διακοπές στην παροχή, γι αυτό αιτούμαστε την δωρεάν παροχή νερού από αρχές Οκτωβρίου μέχρι και τον Απρίλιο.
Λόγω της κρίσιμης οικονομικά κατάστασης στην οποία κινδυνεύουμε να περιέλθουμε παρακαλούμε για την κατεπείγουσα εισαγωγή του ως άνω θέματος στο Δημοτικό Συμβούλιο για την όσο το δυνατόν πιο άμεση επί-λυσή του.>>
Το παραπάνω κείμενο μας στάλθηκε από τον π. Ζαρκαδούλα Χρήστο βάση του οποίου συλλέγονται υπογραφές των κατοίκων για την διευθέτηση αυτού του σοβαρού προβλήματος του νερού ως φυσικό αγαθό και την εμπορευματοποιησή του. Ο πολιτιστικός σύλλογος θα σταθεί αρωγός σε κάθε δίκαιη προσπάθεια που εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον των κατοίκων της Σπαρτιάς” .
Οι δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου Στυλίδας θα υποστηρίξουν τα δίκαια αιτήματά σας ? Έχετε όμως απέναντι δυο αντιπάλους στο δρόμο της δικαίωσης , α) το ποσοστό του ¨ ισχυρού ¨ άρχοντα της περιοχής ( του δώσατε στο χωριό σας 79,62 % , με τέτοιο ποσοστό οι αποφάσεις Του …. πρέπει να θεωρούνται αλάνθαστες ! ) , β) το έλλειμμα στον ισολογισμό του Δήμου Στυλίδας συνεχώς ανεβαίνει και δυστυχώς για τους κατοίκους , χρόνο με τον χρόνο αυξάνεται !
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που έχουν αναρτηθεί στο Διαύγεια 31-12-2010 υπήρχε πλεόνασμα 816.799,14 ευρώ , 31-12-2011 πλεόνασμα 94.772,42 ευρώ , μετά τα επόμενα χρόνια η κατάσταση ¨ξέφυγε¨ και διαμορφώθηκε ως εξής , 31-12-2012 έλλειμμα (μείον) – 281.030,42 ευρώ , 31-12-2013 έλλειμμα (μείον) –863.270,02 ευρώ , για την χρήση του έτους 2014 θα μάθουμε τα κατορθώματα περί τέλους του 2015 .
Τα οικονομικά ελλείμματα του Δήμου Στυλίδας , δυστυχώς , βαίνουν συνεχώς επί τα χείρω . Συνεπώς κάποιος (οι) πρέπει να πληρώσουν το τίμημα της μαύρης τρύπας ή/και τύφλας . ¨Ζωή να έχουμε¨… να πληρώνουμε !! ας προσέχατε για να έχετε…. ! Είθε να εισακουστείτε … (?)