Πρόταση προς τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας από την ΔΟΕ

Αυτή η κοινωνικά άδικη πολιτική, που εκφράζεται κυρίως μέσα από τις διαρκείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις συνεχείς επιθέσεις στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, τη φορολογική αφαίμαξη των εισοδημάτων και τη συρρίκνωση των Δημοσίων Υπηρεσιών και του κοινωνικού κράτους, είναι αδιέξοδη και αναποτελεσματική, καθώς αντί να οδηγεί στη δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης κι έτσι να δημιουργεί την ελπίδα για έξοδο από την κρίση, βυθίζει τη χώρα σε όλο και μεγαλύτερη ύφεση.

Παρά το γεγονός, ότι η αναποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής διαφαινόταν ήδη από το 2010, οι ελληνικές κυβερνήσεις και η Τρόικα επέμειναν στην εφαρμογή της, με αποτέλεσμα να λάβουν αλλεπάλληλα μέτρα, ιδιαίτερα σκληρά, για τους εργαζόμενους τόσο στο Δημόσιο (δραματικές μειώσεις εισοδημάτων μέσα από το Ενιαίο Μισθολόγιο, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, μειώσεις σε κύριες, επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ βοηθήματα, ανατροπή ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, μεθόδευση και πραγματοποίηση με κάθε τρόπο των απολύσεων ακόμα και μονίμων δημοσίων υπαλλήλων) όσο και στον Ιδιωτικό Τομέα (μείωση του κατώτατου μισθού, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων με συνέπεια την περαιτέρω μείωση των αποδοχών, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, μείωση των αποζημιώσεων και του απαιτούμενου χρόνου προειδοποίησης σε περίπτωση απόλυσης και περαιτέρω ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων). Οι μειώσεις που έχουν υποστεί τα εισοδήματά μας ξεπερνούν το 40%.

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, η Εκπαίδευση, η Υγεία και συνολικά οι Δημόσιες Υπηρεσίες και τα Δημόσια και Κοινωνικά Αγαθά καθώς και οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα αλλά και οι συνταξιούχοι, βρεθήκαμε για άλλη μια φορά στο στόχαστρο των κυβερνητικών επιθέσεων. Οι πολιτικές που ακολουθούνται τρία χρόνια τώρα, εφαρμόζονται με αποκλειστικό στόχο την υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων για δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών. Έτσι, οι πόροι για τη λειτουργία του Δημοσίου έχουν σήμερα συμπιεστεί σε τέτοιο βαθμό, που είναι σχεδόν αδύνατον οι Δημόσιες Υπηρεσίες να λειτουργήσουν αποτελεσματικά και να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών.

Οι πολιτικές λιτότητας οξύνουν την κατάσταση! Χιλιάδες νέοι αναγκάζονται ή να εργάζονται υπό το καθεστώς ελαστικών, επισφαλών και μη αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας ή να αποξενώνονται από την εργασία, ακριβώς εξαιτίας των ακολουθούμενων πολιτικών λιτότητας και εξαθλίωσης που εφαρμόζονται σε ολόκληρη την Ευρώπη και κυρίως στον Ευρωπαϊκό Νότο. Το οικονομικό αλλά και το κοινωνικό κόστος, από τον αποκλεισμό μιας ολόκληρης γενιάς από την οικονομική ζωή της χώρας είναι τεράστιο, με ορατό τον κίνδυνο η σημερινή γενιά νέων να καταστεί μία «χαμένη γενιά».

Το 3ο Μνημόνιο, που πρόσφατα ψηφίστηκε στη Βουλή χτυπά όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, επιβάλλοντας τον εργασιακό μεσαίωνα. Τα μέτρα που ψηφίστηκαν με το ν.4093/12 είναι ένα ακόμα ισχυρό πλήγμα στις εργασιακές μας σχέσεις και στους μισθούς μας, τις συντάξεις και το ασφαλιστικό σύστημα στο σύνολό του, στην παιδεία και σε όλα τα δημόσια αγαθά, ένα ακόμη βήμα που οδηγεί στη φτωχοποίηση των εργαζομένων και στη βαθειά υποβάθμιση της ζωής μας.

Αργία και διαθεσιμότητα ακόμα και όσων απλά παραπέμπονται στα πειθαρχικά συμβούλια, υποχρεωτική μετάθεση σε όλη τη χώρα ανεξάρτητα από οργανική θέση με απόφαση Υπουργού, αξιολόγηση για μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση και απολύσεις, κατάργηση δώρων, αύξηση ορίων ηλικίας στα 67 με 40 χρόνια υπηρεσίας για τη σύνταξη, κατακρεούργηση του εφάπαξ και διάλυση των επικουρικών μας ταμείων, απαγόρευση προσλήψεων μονίμων και μείωση του αριθμού των αναπληρωτών για το 2013, είναι μερικές από τις επιπτώσεις της πολιτικής του μνημονίου στους εκπαιδευτικούς. Στην παιδεία συνολικά, με τον κρατικό προϋπολογισμό του 2013, μειώνονται δραματικά οι, ήδη χαμηλές, κρατικές δαπάνες (η μείωση σε σχέση με το 2009 φτάνει το 33 %).
Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά και παρά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού πως «είναι τα τελευταία μέτρα», ήρθε το νέο φορολογικό νομοσχέδιο με νέες επιβαρύνσεις για τους εργαζόμενους και κυρίως για τους γονείς ανήλικων παιδιών με ταυτόχρονες φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους και το μεγάλο κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις. Και έπονται νέα μέτρα και περικοπές την επόμενη περίοδο, όταν δεν πιάνονται οι στόχοι.

Στο χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης :
• Συνεχίζεται η υποχρηματοδότηση των σχολείων και τα λειτουργικά προβλήματα που προκύπτουν από αυτή. Με πρώτο ζήτημα, την εξασφάλιση του πετρελαίου που απαιτείται για τη θέρμανση των σχολικών μονάδων.
• Εξαντλήθηκαν οι πιστώσεις για την πρόσληψη αναπληρωτών τη φετινή χρονιά και οι προοπτικές για το νέο σχολικό έτος είναι εφιαλτικές.
• Εξαγγέλλεται η κατάργηση, επί της ουσίας, της δωρεάν παροχής σχολικών βιβλίων που θα «δανείζονται» πλέον στους μαθητές.
• Διαιωνίζονται τα χρόνια προβλήματα της προσχολικής αγωγής και των νηπιαγωγών.
• Ετοιμάζεται το Π.Δ. για την αξιολόγηση-χειραγώγηση με βάση τις ρυθμίσεις του 4024/2011, μια αξιολόγηση που θα καταργεί την παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο, θα κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς και θα οδηγεί σε απολύσεις.
• Επιτείνεται η υποβάθμιση και η συρρίκνωση της ειδικής αγωγής.
• Επανέρχονται τα σχέδια και οι προτάσεις για συγχωνεύσεις σχολείων συμπτύξεις τμημάτων και αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών.
• Συνεχίζεται η υποβάθμιση της υγειονομικής μας περίθαλψης, αφού υποχρηματοδοτούν τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. με τους εκατομμύρια ασφαλισμένους, χωρίς ασφάλεια, καταργούν και συγχωνεύουν Υπηρεσίες Υγείας.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Η πολιτική του μνημονίου, της σκληρής και μονόπλευρης λιτότητας, της πλήρους ισοπέδωσης της εργασίας, των απολύσεων και της ανεργίας, της δραματικής μείωσης εισοδημάτων, της ανατροπής των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, της διάλυσης των Δημοσίων Υπηρεσιών και της “ακύρωσης” των Κοινωνικών Αγαθών, που επιβάλλεται από την Τρόικα και το ΔΝΤ και εκτελείται κατά γράμμα από την Κυβέρνηση, απαιτεί από όλους μας να βρεθούμε για ακόμη μία φορά στο δρόμο και να αγωνιστούμε για την ανατροπή της.

Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας, με τις πρώτες κιόλας πολιτικές ενδείξεις και κυβερνητικές διαθέσεις, το 2009, βρέθηκε στους δρόμους. Στην πορεία συναντήθηκε με εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτούς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, συνταξιούχους, ανέργους και νέους, στους ίδιους αγώνες.
Η Δ.Ο.Ε. σε συνεργασία με τις άλλες Συνδικαλιστικές Οργανώσεις του δημόσιου τομέα από την πρώτη στιγμή προχώρησε σε κοινές δράσεις και κοινές κινητοποιήσεις. Κινητοποιήσεις που είχαν αποτέλεσμα, αφού κατάφεραν να δημιουργήσουν -αυτά τα τρία χρόνια- συνθήκες ευρύτερων κοινωνικών αντιδράσεων, οι οποίες εκδηλώθηκαν μέσα από πρωτοφανείς σε έκταση, όγκο και παλμό, πανεργατικές απεργιακές κινητοποιήσεις.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα, για την ακύρωση των καταστροφικών πολιτικών του μνημονίου:
1. Δηλώνει ότι, θα συνεχίσει να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια συντονισμού της κοινής δράσης των εργαζόμενων των ανέργων, των συνταξιούχων και των νέων, με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
2. Θα προχωρήσει άμεσα σε συναντήσεις με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και την Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
3. Θα αναλάβει πρωτοβουλίες προκειμένου οι αποσπασματικοί αγώνες να συντονιστούν σε ένα ενιαίο πανεκπαιδευτικό αγώνα διαρκείας, μια νέα αναμέτρηση, με αφετηρία μια μεγάλη πανεκπαιδευτική κινητοποίηση στα τέλη του Φλεβάρη.
4. Καλεί σε μαζική συμμετοχή τους εκπαιδευτικούς στις έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων, από 21 μέχρι και 31 του Γενάρη 2013, για τη διαμόρφωση αγωνιστικής πρότασης του Κλάδου για το επόμενο χρονικό διάστημα.
5. Συγκαλεί, στην Αθήνα, Ολομέλεια των Προέδρων της Χώρας, για τη Δευτέρα 4 του Φλεβάρη 2013.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Όλοι οι εργαζόμενοι δίνουμε κοινό αγώνα, με στόχο την ανατροπή των πολιτικών του Μνημονίου. Όλα αυτά τα μέτρα, συστατικά στοιχεία της ίδιας αντιεκπαιδευτικής-αντιλαϊκής πολιτικής, πρέπει να ενεργοποιήσουν και να αφυπνίσουν τις αντιστάσεις του εκπαιδευτικού κινήματος. Οφείλουμε, όλοι μαζί, να συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα για να ανατρέψουμε την πολιτική των μνημονίων της κυβέρνησης και της τρόικας καθώς και των εφαρμοστικών τους νόμων, που πλήττουν τους εκπαιδευτικούς αλλά και όλους τους εργαζόμενους, τη δημόσια εκπαίδευση αλλά και το σύνολο των κοινωνικών αγαθών και κατακτήσεων.»