Επιστολή Στυλιδιώτη προς Δ.Σ.Στυλίδας σχετικά με την ονοματοδοσία οδών και πλατειών της πόλης

Αλπόγλου Κωνσταντίνος του Μιχαήλ                                          Προς : Δ. Σ. Δήμου Στυλίδος

Ν. Κωστορίζου 29 Τ.Κ. 35300 Στυλίδα

Τηλ. 22380 23378

E-mail : [email protected]

Στυλίδα  23 Ιουνίου 2014

ΘΕΜΑ:  ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑ  ΟΔΩΝ  ΚΑΙ  ΠΛΑΤΕΙΩΝ  ΤΗΣ  ΣΤΥΛΙΔΟΣ

Υποβάλλω το παρόν, για ενημέρωση  και, κατά κρίσιν,  ανάληψη πρωτοβουλιών και ενεργειών.

Περπατώ συχνά στις γειτονιές, στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης, παρατηρώ και φωτογραφίζω τα πάντα με την δέουσα προσοχή, βγάζοντας τα συμπεράσματα μου, σε συνδυασμό   με έρευνα ιστορικών και άλλων θεμάτων που αφορούν την πόλη.

Κάτι που με ενοχλεί πολύ και ταυτόχρονα με θλίβει και με εξοργίζει, είναι οι πινακίδες ονομασίας    των οδών και των πλατειών της Στυλίδος.

Αναλυτικά :

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Συγκεκριμένα οι πινακίδες :

1. Αναγράφουν επώνυμα χωρίς τα μικρά ονόματα ή αναγράφουν λανθασμένα τα μικρά ονόματα των τιμωμένων,  άρα είναι αδύνατος ο εντοπισμός του τιμωμένου.

2. Δεν  περιέχουν αναγραφή της ιδιότητος του τιμωμένου και ουδεμία πληροφορία για τους τιμώμενους δεν παρέχουν στους κατοίκους και στους επισκέπτες της πόλης.

3. Τα αυτοκόλλητα γράμματα, ξεκολλούν και μερικοί σχηματίζουν αναγραμματισμούς και άλλα «παιχνίδια».

Κανείς δεν παρατήρησε την κατάσταση τους ; Κανείς από τους υπεύθυνους ;                        Μήπως όλοι « αλληθωρίζουν» για να μην αναγκασθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα ;

Ελαχιστότατες από τις πινακίδες είναι σωστές και αυτό είναι εντελώς τυχαίο,                                    ( π-χ οδός Θερμοπυλών, Μητροπόλεως, Κύπρου, Λαμίας κ.α.).

ΑΠΟΡΙΕΣ – ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Στην ανάθεση κατασκευής των πινακίδων, μόνον η αναγραφή των επωνύμων προβλεπόταν ;

Ο Πανελληνίως  πρωτότυπος και κακός χρωματισμός τους οφείλεται σε ( κακή ) επιλογή ή σε αβλεψία και αδιαφορία  των υπευθύνων ;

Ποιον άραγε τιμά η οδός Σαΐτη;

Τον ‘’Μήτσο’’ Σαΐτη, θανόντα το 1944 ή τον Αναστάσιο Γ. Σαΐτη που αναγράφεται στο Ηρώο του Αθανασίου Εμ. Μπαρούτη, ως πεσών την περίοδο 1941 – 1949 ;

Με ποιο τρόπο ο ‘’Τάκης’’ Κουτσαμπασούλης και ο (άγνωστος σε όλους)  Μίμης Λαπάτας ανέδειξαν/προήγαγαν/λάμπρυναν την πόλη και τιμήθηκαν με ομώνυμες οδούς;                                 Σε ποιο τομέα ανεδείχθησαν και μεγαλούργησαν οι Αγιομαυρίτης, Παριανός, Μπούκης  και η πόλη έδωσε τα ονόματα τους σε οδούς της;

Η οδός 25^ης Μαρτίου τιμά την εν λόγω ημερομηνία όλων των ετών ή ενός συγκεκριμένου έτους ;

Ποιους τιμούν οι οδοί Ζακούλα, Αγαθοκλέους, Κατσούρα, Ζώμα, Καρκαλή, Πολυκράτη, και η «Κουσβελάρα» κλπ ;.  Όλους όσους έχουν τα επώνυμα αυτά ;

Με ποια κριτήρια δόθηκαν σε δρόμους, ονόματα, μερικών μόνον, εκ των διατελεσάντων δημάρχων;

Αδυνατώ να εντοπίσω τα κριτήρια και υποθέτω ότι δόθηκαν με κλήρωση των ονομάτων ή με αδιαφανή κριτήρια.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Έχει μήπως τιμήσει η πόλη τις γενιές των Μικρασιατών προσφύγων, με την αποδεδειγμένα, σημαντική συμβολή στον πολιτισμό και την ανάπτυξη της Στυλίδος ;

Υπάρχει άραγε οδός Κυδωνιών (Αϊβαλί) από όπου κατάγονται πάρα πολλοί από τους πρόσφυγες;

Έστω μία οδός Σμύρνης, Κούμπαου, Διδούς Σωτηρίου, Φιλιώς Χαϊδεμένου, Χρυσοστόμου Σμύρνης, Ηλία Βενέζη, Κωνσταντινουπόλεως κλπ  υπάρχουν;

Την διαχρονική Στυλιδιώτισα  αγρότισσα/κτηνοτρόφο, την χιλιοβασανισμένη και μυριοκουρασμένη, την τιμήσαμε;

Στον σημαντικότερο, κατά την κρίση μου, Στυλιδιώτη, τον Δημήτριο Τερτίπη, που τιμάται σε   άλλες πόλεις αλλά όχι στην πατρίδα του, αποδώσαμε τις τιμές που του αρμόζουν ;

Άραγε, έστω ένας, από τους αποτελούντες τις προηγηθείσες δημοτικές αρχές, γνώριζε την ύπαρξη και την δράση του Δημητρίου Τερτίπη ή δεν ασχολείτο κανείς με τέτοιες ασημαντότητες, λόγω των «σοβαρότερων ασχολιών» που είχαν ;

Γιατί οι Δημοτικές αρχές έσπευσαν, με περισσή σπουδή και ως βασιλικότερες του βασιλέως, να δώσουν στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης, ονόματα νεκρών πολιτικών και άλλων προσώπων, ξένων προς την Στυλίδα, που έχουν τιμηθεί σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδος ;

Γιατί υπάρχουν και στη Στυλίδα, πλατείες Μελίνας Μερκούρη και Γιώργου Γενημματά ;                  

Πως δικαιολογείται η ονοματοδοσία της οδού  Άρη Βελουχιώτη, με την «βίγλα» της;

Γιατί, άραγε, δεν υπάρχει οδός Δημητρίου Ψαρρού ;

ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΗΣ ΕΞΗΓΗΣΗ

Αν επρόκειτο περί ελαχίστων περιπτώσεων, θα προτιμούσα να πιστεύω ότι οφείλονταν σε κάποιο λάθος ή αβλεψία των εισηγητών/υπευθύνων.  Δυστυχώς όμως δεν είναι αυτή η αιτία.

Δόθηκαν, αδικαιολόγητα, σε δρόμους, ονόματα νεκρών φίλων, συγγενών και κομματικά συμπορευόμενων   με τους υπεύθυνους  της ονοματοδοσίας.                                                     Είναι εμφανής η συναλλαγή, προκύπτει αβίαστα.

Οι ίδιοι μου δίνουν το δικαίωμα να φωνάξω ότι αδαείς, ανόητοι, ανιστόρητοι, κοντόφθαλμοι, παρορμητικοί, με ιδεολογικές/κομματικές αγκυλώσεις και ιδιοτελείς άνθρωποι, ήταν τα τελευταία χρόνια, οι εισηγητές/υπεύθυνοι της ονοματοδοσίας των οδών και πλατειών και οι συναινέσαντες!

Ας αιτιολογήσουν στοιχειωδώς και πειστικά, με επιχειρήματα, την επιλογή, έστω μίας ονοματοδοσίας, τα τελευταία 30 χρόνια (εκτός της οδού Καβρέντζου) !

Δικαιολογίες του τύπου ‘’ήταν απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου’’ είναι προσχηματικές, ευθυνόφοβες  και προφάσεις εν αμαρτίαις !  Θα ήταν ενδιαφέρον να γνωρίζαμε το όνομα του εισηγητή κάθε ονοματοδοσίας και τα επιχειρήματα του, που αμφιβάλλω ότι υπάρχουν.

 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

1.  Μπορεί να γίνει ανεκτό, απ’ όλους, ότι έγινε κάποιο λάθος στις ονοματοδοσίες.

Η μη άμεση αποκατάσταση των λαθών και η διαιώνιση της διατήρησης τους,  συνιστά    χειρότερο λάθος.

Απαιτείται βέβαια ρήξη, γενναιότητα και αποφασιστικότητα για την αποκατάσταση των λαθών.

Το όφελος από την συναλλαγή (ψήφοι των συγγενών και τον χαρακτηρισμό ‘’καλό παιδί’’) το απέσπασαν οι προηγούμενες Δημοτικές αρχές.

Τι σας εμποδίζει όμως να καταλογίσετε ανοικτά, όχι με μισόλογα, τις κακές αποφάσεις σε αυτούς που τις έλαβαν και τις επέβαλλαν; Δεν πρέπει να το γνωρίζει η πόλη ;

Εγώ σας καλώ να υποστείτε την ‘’ζημιά’’ που δεν σας αναλογεί.

Η διατήρηση τους και η εθελοτυφλία, όμως, είναι εξ’ ίσου ένοχες με την αρχική κακή

ονοματοδοσία.

Επιβάλλεται άμεση επανόρθωση της πληθώρας των ανοησιών και μη επανάληψη τους.

Οι κάτοικοι της Στυλίδος πλήρωσαν την κατασκευή και τοποθέτηση των κακών πινακίδων,   στους δρόμους της πόλης.

Θα πληρώσουν, ίσως, ξανά το κόστος αποξήλωσης τους και κατασκευής ορθών πινακίδων.

Θα είχε ενδιαφέρον αν ήταν δυνατόν το κόστος αυτό να καταλογιστεί στους υπεύθυνους και να ενημερωθεί γι’ αυτό η πόλη !

2. Η επιλογή των τιμωμένων, η αναγραφή των ορθών ονομάτων και των λοιπών στοιχείων τους,

στις πινακίδες, πρέπει να γίνουν από κατάλληλους ανθρώπους της πόλης, μετριοπαθείς,  με

ευρύτητα πνεύματος, γνώστες των θεμάτων και της  ιστορίας, χωρίς διαθλώμενη κρίση  μέσα

από κομματικά πρίσματα και παραγοντισμούς, από  ανοιχτά και όχι με περιμετρικές

κομματικές παρωπίδες μυαλά. Από μορφωμένους,  όχι από, άνευ αξίας, σπουδασμένους.

Αυτονόητος είναι η σωστή ανάθεση του έργου κατασκευής τους και ο επιβεβλημένος έλεγχος

κατά την παραλαβή τους, από την τεχνική υπηρεσία του Δήμου.

3. Ας τιμήσουμε πρώτα, ακριβοδίκαια,  τους δικούς μας ανθρώπους, τους Στυλιδιώτες, που δεν

θα τους  τιμήσουν  σε άλλη πόλη και ας αφήσουμε στην άκρη τα πολιτικά – έστω και με

προεκτάσεις –  πρόσωπα, των οποίων τα ονόματα έχουν δοθεί σε δρόμους και πλατείες

μεγάλων πόλεων.

4. Φρονώ ότι πρέπει να συσταθεί από τον Δήμο, ακηδεμόνευτη και άτυπη, επιτροπή

       αναθεώρησης   ονοματοδοσίας των οδών και πλατειών, την οποία θα  στελεχώσουν

άνθρωποι,  ως ανωτέρω περιγραφέντες και η οποία επιτροπή, με γενναιότητα, τόλμη,

δικαιοσύνη  και  αποφασιστικότητα θα εντοπίσει  όλες, τις κάθε είδους, «παραφωνίες» και θα

προτείνει την αποκατάσταση τους.

Θα προσφέρει έτσι  στην Δημοτική Αρχή την δυνατότητα και τα επιχειρήματα να τις

υποστηρίξει με σοβαρότητα και σε επίπεδο Δημοτικού Συμβουλίου αλλά και τεκμηριωμένα και

με σθεναρότητα στην αρμόδια επιτροπή Περιφέρειας.

       Ονοματοδοσία οδών και πλατειών με πλήρη αιτιολόγηση και αντικειμενικότητα.

Δεν είμαι οπαδός της θεωρίας «να τα έχεις καλά με όλους», αδυνατώ να ανέχομαι άκριτα τους

κομματισμούς, τις ανοησίες και τις προσωπικές πολιτικές  και δεν έχω ατομικές «φιλοδοξίες».

Προτιμώ να είμαι οπαδός της αλήθειας παρά αρεστός, θα είμαι δε αρωγός της κάθε Δημοτικής

Αρχής, στο, κατά την κρίση μου προς την σωστή κατεύθυνση, έργο της.

Θα επισημαίνω όμως – πάντα κατά την κρίση μου – τα λάθη και τεκμηριωμένα θα τα

στηλιτεύω.

Τέλος, για την αποφυγή νέων φαινομένων, ως ανωτέρω περιγραφέντων, υπενθυμίζω την ρήση

του  Αγάθωνος, την οποία ο αντιδήμαρχος Αντιναύαρχος ε.α. Ιωάννης Χρονόπουλος Π.Ν.

διδάχθηκε σε νεαρά ηλικία και γνωρίζει την αξία και την σημασία της.

        ΤΟΝ  ΑΡΧΟΝΤΑ  ΤΡΙΩΝ  ΔΕΙ  ΜΕΜΝΗΣΘΑΙ:

        ΠΡΩΤΟΝ   ΟΤΙ  ΑΝΘΡΩΠΩΝ  ΑΡΧΕΙ.

        ΔΕΥΤΕΡΟΝ  ΟΤΙ  ΚΑΤΑ  ΝΟΜΟΥΣ  ΑΡΧΕΙ.

        ΤΡΙΤΟΝ  ΟΤΙ  ΟΥΚ  ΑΕΙ  ΑΡΧΕΙ.

Παρακαλώ να ενημερωθώ επί των προθέσεων και αποφάσεων σας.

           Παραθέτω φωτογραφίες πινακίδων  οδών  Ελληνικών πόλεων, των οποίων οι

Δημοτικές αρχές φρόντισαν για την σωστή και κατατοπιστική αναγραφή τους !

 
Με νεότερη σημερινή επιστολή του ο κος Αλπόγλου αναφέρει τα εξής:

ΘΕΜΑ: ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (πρώην Στάμου Βρύση)
Περνώ συχνότατα από την Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, παρατηρώ τα έργα που έγιναν για την διαμόρφωση και την ανάπλαση της, καθώς και το μνημείο πεσόντων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.

Όσον αφορά το «μνημείο», η επιγραφή του αναγράφει :

ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΤΟΧΗΣ 41 – 44.
Μελετώντας, πλέον των εννέα μηνών, ένα – ένα τα αναγραφόμενα ονόματα αγωνιστών, όσον αφορά την καταγωγή, τον τρόπο, τον τόπο και την ημερομηνία θανάτου τους, σε συνάρτηση με την αναγνωρισμένη περίοδο Εθνικής Αντίστασης, διαπίστωσα ότι:
Από τα αναγραφόμενα εβδομήντα πέντε (75) ονόματα αγωνιστών, πλέον των πενήντα (50) έχασαν την ζωή τους μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Γερμανούς.

Αυτομάτως μου προέκυψαν τα εξής ερωτήματα/απορίες :

1. Μήπως αναγράφηκαν, κατά λάθος, ονόματα ανθρώπων που σκοτώθηκαν μετά το 1944 ;

2. Μετά την 20-10-1944 υπήρχαν στρατεύματα κατοχής στην Ελλάδα ;

3. Εναντίον ποίων υπήρχε Εθνική Αντίσταση, μετά την 20-10-1944 ;

4. Μήπως η «επιτροπή» της επιλογής των ονομάτων αποτελούνταν από αδαείς ή ιδιοτελείς ;

5. Μήπως σκοπίμως «λαστιχοποιήθηκε» το 1944 και μετετράπη σε 1949 ;

6. Οι πεσόντες υπέρ Πατρίδος, αυτονόητα, έχουν την θέση τους στο Ηρώον της πόλης.
Η δημιουργία κάποιου άλλου «μνημείου» δεν κίνησε την περιέργεια και την υποψία κανενός υπευθύνου στην Δημοτική Αρχή ;

7. Η Δημοτική αρχή ήλεγξε αν χρησιμοποιήθηκε καλώς η πλατεία που διέθεσε ή παρέμεινε αδιάφορη, απαθής και ‘’κατάπιε αμάσητα’’ και ανεξέλεγκτα όσα αποφάσισε να αναγράψει η «επιτροπή» ;

8. Πώς να νοιώθουν για το μνημείο αυτό, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συμπολίτες μας, που τα έζησαν και γνωρίζουν καλά τα τότε γεγονότα ; Τι διδάσκουν στα παιδιά και εγγόνια τους ;
Αναρωτιέμαι :
α) Τόσα χρόνια, κανείς δεν παρατήρησε τίποτε ; Μόνον εγώ έχω «οξεία» όραση ;
Μήπως τα έχουν παρατηρήσει και άλλοι, αλλά κατά το γνωστό «άσε, που να μπλέκουμε
τώρα» σιωπούν και τα ανέχονται, περιμένοντας να βγάλει κάποιος άλλος τα κάστανα από τη
φωτιά ;

β) Μήπως σκοπίμως, με τα τερατώδη ψέματα κάποιων, παραποιείται η ιστορία ;
γ) Ποιους τιμούν με κατάθεση στεφάνων οι μαθητές των σχολείων ; ερωτώ ξανά, ποιους ;
δ) Αντιλαμβάνονται οι υπεύθυνοι ότι τελικώς, η ανέγερση και η διατήρηση ενός «μνημείου» σαν
το συγκεκριμένο, συντελεί στην διαιώνιση και όχι στη λήθη αυτών των θλιβερών γεγονότων
και καταστάσεων που δίχασαν τους Έλληνες ;

Αφορμή για την έρευνα μου αυτή, στάθηκαν το ίδιο το «μνημείο» και τα αναγραφόμενα επ’ αυτού ονόματα.
Καταρρίπτω έτσι, εκ των προτέρων, το τυχόν επιχείρημα κάποιων ευθυνόφοβων και, κατά κανόνα, κρυπτομένων και συκοφαντούντων , ότι «ανασκαλεύω τις παλιές αυτές καταστάσεις».
Το ψεύτικο και απαράδεκτο «μνημείο» τις αναμοχλεύει και τις διατηρεί συνεχώς στο προσκήνιο !

Η πόλη μπορεί, αν το επιθυμεί, να αναγείρει ξεχωριστό μνημείο των θυμάτων του Εμφυλίου πολέμου, αν και κάποτε η εμφυλιοπολεμική κατάσταση πρέπει να ξεχαστεί.
Όχι όμως στο μνημείο πεσόντων της αναγνωρισμένης περιόδου Εθνικής αντίστασης κατά των κατακτητών, να συμπεριλαμβάνονται και θύματα του εμφυλίου και μάλιστα, κατά κραυγαλέο τρόπο, μόνον της μιας πλευράς !
Προσωπικά δεν ανέχομαι μια «επιτροπή» ελεγχόμενης κρίσης και αντικειμενικότητος, να υποτιμά την νοημοσύνη μου, να διαστρεβλώνει τα γεγονότα και να εισάγει, από την πίσω πόρτα, εμμέσως, διθυράμβους για τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο, σε δημοτικό χώρο που της διετέθει.
Η Δημοτική Αρχή, διαχρονικά, σκοπεύει να κωφεύει και να εθελοτυφλεί σε κάτι που βοά κραυγαλέο ψεύδος ;
Σώνει ποια η ανοησία και ο κομματισμός !
Ευχαρίστως θα θέσω τα στοιχεία της έρευνας μου υπόψιν της Δημοτικής Αρχής, αν απαιτηθεί.

Όσον αφορά τα έργα ανάπλασης της πλατείας, ερωτώ τα εξής :
1. Ποίος ο σκοπός κατασκευής των δύο υπερυψωμένων στερνών, από beton armee,
διαστάσεων 8×8 και 4×4 μέτρων και βάθους 60 cm, που μονίμως είναι γεμάτες με κάθε
είδους σκουπίδια ; Κατασκευάσθηκαν απλώς για να υπάρχουν και να καταλαμβάνουν
χώρο στην πλατεία ;
Χρησιμοποιήθηκαν αυτές επιτυχώς ή απεδείχθη στην πράξη η φράση «σχεδίαση στο
γόνατο» ;
2. Ποίος ο σκοπός κατασκευής των ατελείωτων «σιδεριών» σε όλη την πλατεία ;

3. Υπήρχε έλλειψη χώρου για να τοποθετηθούν μερικά παγκάκια ;

4. Γιατί οι αναπλάσαντες την πλατεία δεν τοποθέτησαν, στις ‘’σιδεριές’’ της, στέγαστρα για να προφυλάσσονται τα σταθμεύοντα επί της πλατείας, αυτοκίνητα των συμπολιτών μας ;
Όσον δεν αποκαθίσταται η αλήθεια και διατηρείται το υπάρχον «μνημείο», προσωπικά, δεν
με ενοχλεί η στάθμευση των οχημάτων επί της πλατείας.
Ίσως έτσι, ενστικτωδώς, οι συμπολίτες εκφράζουν την γνώμη και την άποψη τους
για την μετονομασμένη/ αναπλασμένη πλατεία και το «μνημείο» της !

Προτάσεις μου :
1. Αν η Δημοτική Αρχή αποφασίσει την διατήρηση του υπάρχοντος «μνημείου», τότε θα πρέπει να γίνει ενδελεχής έλεγχος στα αναγραφόμενα ονόματα και να αποκατασταθεί η αλήθεια.

2. Διαφορετικά, η απόφαση του Δήμου για το θέμα της πλατείας, να συνδυαστεί με την απομάκρυνση του υπάρχοντος διχαστικού «μνημείου αγωνιστών Εθνικής αντίστασης»
την μεταφορά του υπάρχοντος μνημείου των συμπολεμιστών του Αθανασίου Εμ. Μπαρούτη και την κατασκευή μνημείου πεσόντων υπέρ πατρίδος, που δεν υπάρχει στην πόλη.

3. Μελέτη από ειδικούς και υλοποίηση μερικής τροποποίησης της ανάπλασης, με το ελάχιστο
δυνατόν κόστος και διαφύλαξη των επαναχρησιμοποιήσιμων υλικών.